Karrakan to nasz młody, rodzimy zespół, który stawia swoje pierwsze kroki na muzycznej ścieżce. Ich muzyka to mieszanka hard rocka i heavy metalu ze szczyptą saksofonu. Na chwilę obecną poza graniem koncertów dorobili się płytki promo, która jest dosyć obiecująca, i z której może wykluć się coś ciekawego.
Nie będę ukrywał, że na samym początku Karrakan nie wzbudził we mnie specjalnego zainteresowania. Jak człowiek naszpikowany jest klasykami z lat 70-tych i 80-tych, jeżeli chodzi o hard rock czy heavy metal, to trudno jest zwrócić na siebie jego uwagę, tym bardziej, że mało jest zespołów które proponują coś nowego i oryginalnego w tym zakresie, nie powielając jednocześnie oklepanych schematów. Po otrzymaniu ostatnimi czasy promówki z ich autorskimi utworami postanowiłem pochylić się nad ich twórczością raz jeszcze. I co z tego wynikło? Ano olśnienie! Słuchając z płyty i w studyjnej jakości zupełnie inaczej zacząłem odbierać ich muzykę. Uwypukliły się pewne jej cechy, których do tej pory nie zauważałem.
Przejdźmy zatem do meritum. Na promo Karrakan składają się 3 kompozycje: "Gawęda o Istnieniu", "Astaragalia" oraz "Gość i Pragnienie". Pierwsze co rzuca się na uszy to mocne wpływy starej szkoły tego typu grania, riffy gitarowe przywodzą na myśl takie zespoły jak Deep Purple, Scorpions, Mercyful Fate (Tak! Motyw otwierający "Gość i Pragnienie" mocno trąci tym z "Course of the Pharaohs" z płyty Melissa) czy naszego rodzimego TSA. Skoro jesteśmy już przy ojcach chrzestnych polskiego heavy metalu, to pokuszę się o wytłumaczenie tytułu niniejszej recenzji. TSA wydając na zachodzie wersję angielską swojej debiutanckiej, studyjnej płyty określeni zostali mianem poetyckiego heavy metalu, jako że ich teksty niosły stosunkowo odmienne przesłanie i refleksje, czerpały z czegoś innego niż dobrze już znana tematyka przemocy, wojny, fantastyki czy też okultyzmu. Takie właśnie miano znakomicie określa muzykę Karrakan. Teksty ich piosenek to w 2/3 (w przypadku tego promo) adaptacje wierszy, które niosą ze sobą wspomniane odmienne od utartego przesłanie. To jest jedna z cech, które wyróżniają ten zespół. Kolejna to użycie saksofonu, co w rocku i metalu należy raczej do rzadkośći. W samych kompozycjach można doszukiwać się także naleciałości progresywnych ze względu na zmiany tempa i melodii uzupełnianych krótkimi pasażami instrumentalnymi. "Gawęda o Istnieniu" to najlepszy tego przykład. Wokalnie też jest dosyć ciekawie. Wokalista, a jednocześnie gitarzysta grupy, ma oryginalną barwę głosu. Potrafi gdzie trzeba zaśpiewać z nieco lirycznym sznytem, by potem pokazać rockowy pazur.
Jak na początek jest nieźle, ale nie wolno im spocząć na laurach. Pierwsze, stosunkowo stabilne kroki zostały postawione i muszą dalej kuć to żelazo. Co tu dużo mówić, po drugim podejściu łyknąłem to i myślę, że przy dobrym układzie zespół ma spore szanse na wybicie się i zaistnienie. Jeżeli popracują nad wizerunkiem (no niestety, w dzisiejszych czasach muzyka sama w sobie nie ma dużych szans na obronienie się, a ludziska chłoną nie tylko uchem ale i okiem), skumają się z dobrym wydawcą to z tej mąki może być całkiem smaczny chlebek.
Manowarrior666 : Tytuł recki to "Poetycki Heavy Metal (Karrakan promo cd)". Niestety po wysył...
