Jesień. Czas śmierciUmiera wszystko.Przyroda pogrąża się w sen.Zwiędłe liście opadają na groby.Groby tych, którzy zmarli.W których, tak jak w liściach, bezpowrotnie zanikło życie. Jesień. Przygnębiająca w swym patosie.Jakże pięknie ukazuje przemijanie.Z jakim wdziękiem uśmierca przyrodę.Jak zabójca, który dba o estetykę miejsca zbrodni.Wszystko takie niepozorne, piękne a jakże okrutne. Kochać jesień to tak jak kochać śmierć.One obie mimo tak wielu różnic pozostają dla siebie bratnimi duszami.Przemijanie, smutek, tęsknota za czymś, co już minęło.Piękno idzie w parze z bezwzględnością.
