"Epic" to wirtualna gra RPG na planecie Nowa Ziemia. W rzeczywistości jest czymś więcej niż gra - jest systemem, w którym rozgrywka używana jest do rozwiązywania konfliktów i zastępuje przemoc. Przemoc jest całkowicie nielegalna i traktowana z najwyższą surowością. Epic jest sposobem kontroli nad obywatelami, skuteczniejszym niż armia policjantów. "Epic" jest skonstruowany w sposób bardzo podobny do wielu gier MMORPG, jak "World of Warcraft" czy "Age of Conan", ale jest znacznie bardziej popularny niż jego odpowiedniki.
Gra wydaje się być oparta głównie na wyposażeniu i umiejętnościach, ale postacie mogą stać się potężne dopiero, gdy staną się bogate na tyle, by kupić dobrą broń i zbroje. W grze jest bardzo niewiele odniesień do rzeczywistej sprawności fizycznej postaci i skupia się ona głównie na zbrojeniu się. Na Nowej Ziemi waluta gry stosowana jest jako pieniądz w realnym świecie. Jednocześnie jest prawie niemożliwe, aby biedni ludzie dokonali jakiegoś istotnego postępu w grze, gdyż samo poszukiwanie skarbów uniemożliwia skumulowanie wystarczającego bogactwa. Ci, którzy nie osiągają sukcesów w grze pracują na farmach albo zsyłani są do kopalni soli. Biedni mieszkańcy Nowej Ziemi grają całe swoje życie, powoli budując swoje postacie próbują stać się wystarczająco potężni, aby dostać się na uczelnię Epic, wybrać kierunki studiów w prawdziwym życiu lub podjąć wyzwanie na Arenie. Za potyczki na Arenie odpowiedzialne jest Centralne Biuro Alokacji rządzone przez grupę dziewięciu osób, która kontrolują wszystkie światowe zasoby i posiadają najpotężniejsze postacie w świecie gry. Wszyscy członkowie CBA są niezwykle bogaci, co powoduje, że posiadają prawie bezkonkurencyjne postacie w grze, szczególnie w porównaniu z dużą liczbą słabych przeciętnych graczy. Wyzwania są podejmowane na specjalnej arenie, gdzie poszczególni uczestnicy mogą atakować siebie nawzajem. Jest to po prostu walka do ostatniego pomiędzy dwiema przeciwnymi drużynami. Ci, którzy wygrają mogą domagać się zmiany prawa, zabiegu medycznego lub dowolnego obiektu materialnego. Jednak przegrana powoduje utratę wszelkich przedmiotów i grę trzeba zaczynać od nowa. Taki sam zresztą rezultat ma śmierć poza areną. Śmierć postaci oznacza konieczność rozpoczęcia od nowa całej gry.Fabułą pierwszej części trylogii jest poszukiwanie zemsty przez głównego bohatera, Erika, za niesprawiedliwe potraktowanie jego rodziców. Jego ojciec, Harald, został wygnany za to, iż uderzył inną osobę, Ragnoka, który potem stał się członkiem Centralnego Biura Alokacji. Ragnok próbował zaatakować żonę Haralda w sposób, który nigdy nie jest w pełni wyjaśniony w książce, ale wydaje się mieć podtekst seksualny. Harald ostatecznie ucieka wraz z żoną i ukrywa się przez dwadzieścia lat. W tym czasie rodzi się Erik. Harald zostaje złapany, kiedy wyzywa CBA, by zdobyć środki na pomoc dla swego miasta. Zanim jego ojciec zostaje wygnany, Erik nie dba zbytnio o swoją postać, a nawet traci ją wielokrotnie próbując walczyć z Inry'aatem, czerwonym smokiem, który pilnuje wielkiego skarbu. Decyduje się on w końcu na nową, ludzką, kobiecą postać i prawie nieznaną, nieużywaną przez innych klasę. Daje wszystkie punkty zdolności do piękna, które to większość graczy uważa stratę, ponieważ punkty postaci mogą być wykorzystywane do umiejętności w walce. Erik dzięki tej inwestycji w piękno dostaje wiele prezentów od zwykłych szarych postaci. Dodatkowe algorytmy gry traktują go w niestandardowy sposób. Dzięki tym i wielu podobnym trickom Erik i jego nowi przyjaciele zdobywają więcej pieniędzy, niż udałoby im się zyskać z tysięcy lat normalnego grania.
Książka pomimo, iż jest o wirtualnej rzeczywistości, skupia się głównie na aspektach gry RPG. Powoduje to, że autor unika absurdów i błędów logicznych rodem z “Matrixa” i skupia się na czymś, na czym się dobrze zna. Z pewnością dla tych, którzy graja w MMORPG nic w grze nie będzie wielkim zaskoczeniem. Tworzenie i rozwój postaci, sposoby zdobywania zasobów i ekwipunku czy mechanika walki. Nikogo dziś już też nie zaskakuje handel postaciami czy ekwipunkiem za realne pieniądze czy wynajmowanie ludzi do rozwoju swojej postaci. Nowością jest samo rozciągniecie gry do absurdu, gdzie to gra kształtuje i kontroluje rzeczywistość. W przeciwieństwie do dobrego skądinąd “Irrehare” Dukaja widać, że autor zna się na RPG jak mało kto.
Conor Kostick jest organizatorem pierwszej oficjalnej w Wielkiej Brytanii gry typu LARP ("Treasure Trap"), której scenografię przygotowano we wnętrzach Zamku Peckforton w Cheshire. Mieszka w Dublinie, gdzie wykłada historię średniowiecza w Trinity College. Jest autorem prac historycznych, licznych esejów kulturalnych i politycznych oraz strategicznej gry planszowej. Należy do irlandzkiego Związku Literatów (dwa razy mu przewodniczył). Mimo swoich badań historycznych, wysiłków literackich i politycznego zaangażowania znajduje jeszcze czas na gry sieciowe. Jest współautorem powieści "The Easter Rising: A Guide to Dublin in 1916" ("Powstanie wielkanocne. Przewodnik po Dublinie roku 1916") oraz współredaktorem antologii "Irish Writers Against War" ("Irlandzcy pisarze w sprzeciwie wobec wojny"), zbioru prozy i poezji irlandzkich autorów w odpowiedzi na groźbę wojny w Iraku.
„Epic” Conora Kosticka był wielokrotnie nagradzany i został wpisany na listę International Board on Books for Young People [IBBY] 2006 oraz na listę Booklist Best Fantasy Books for Youth 2007. Wszystko wskazuje, że zdobędzie popularność i u nas.
amorphous : Prawidłowa odpowiedź to oczywiście "Edda". Książki otrzymują: Mi...
