Z prochu w proch

Czas,czas,
Dziś jesteśmy
Jutro już nie ma nas,
Dziś uśmiech na ustach,
Jutro zasłonięte w domu wszystkie lustra,
Dziś radość z życia wciąż jeszcze,
Jutro martwe ciało człowiecze,
Dziś ciepło młodego serca,
Jutro zaś nauki podstarzałego mędrca,
Mędrca,którego wkrótce odbędzie się pochówek,
Wtedy popłynie do niego tysiące słówek,
Słówek żalu,goryczy,
Zabłysną wtedy płomienie zniczy,
Zabłysną niebiańskim światłem,
A znieba głos powie życiową prawdę,
Z prochu powstałeś
I w proch się obrócisz,
Tak było,jest i zawsze być musi.