Podobno każdy ma Anioła swego
Niektórzy tylko boją się tego
Nie chcą czuć Jego wielkiej miłości
Wolą swe życie przeżyć w samotności
Ja dawno temu straciłam swego stróża
A w moim sercu panuje wielka burza
Myśli się plączą, wspomnienia wracają
Złe myśli ogromną siłę mają
Mój Anioł odszedł w bezsilności
Obiecał, że nigdy nie stracę Jego miłości
Gdy tylko zasypiam On zstępuje z nieba
Daje mi wiarę której mi potrzeba
Daje nadzieję i ogromną siłę
Sprawia, że wracają wszystkie chwile miłe
Jednak gdy się budzę On szybko ucieka
A mi pozostaje łez ogromna rzeka
Draven : Wiersz wydaje mi się zdecydowanie zbyt banalny. Jak już ktoś napisał,...
Podmuch_wiatru : Co do rymów to banalne, nieciekawe swoją drogą z treścią tak samo....
alma : Hhh czytam poezji bardzo dużo..to mój drugi świat. I pomimo, iż ten wier...
