The band wasformed in 1985, and after releasing the demo, “Instigators” (1988), and the “Blue Blood” EP (1989) on Nuclear Blas to this day still a worthy collector’s item. Atrocity presented the world their debut, “Hallucinations” in 1990. Following extensive and successful touring, Atrocity released “Todessehnsucht” (1992) on Roadrunner Records. They surprised the critics by integrating classical elements into their music, including four opera singers.

Kolejna tuza „metalowego świata” przygotowuje nowy album, mówimy tu o wielkim Atrocity dowodzonym przez charyzmatycznego Alex’a Krull’a. Już na wiosnę muzycy weszli do studia, aby nagrywać kolejny album będący kontynuacją płyty „Werk 80”, która ukazała się w 1997r. Tamta płyta sprzed lat jest o tyle charakterystyczna, że trasa koncertowa promująca album objęła Polskę, a konkretnie Poznań, gdzie odbył się koncert Atrocity wspomagany dodatkowo przez ówczesną wokalistkę Theatre of Tragedy – Liv Kristine.

Muszę przyznać, że kiedy ojciec mówił mi kupe lat temu, że na Testament trzeba postawić juz krzyżyk, dlatego że z kapeli odszedł, Skolnick i Clemente - nie wierzyłem, że to mówi. Coś było nie tak. Ale jeśli chodzi o tamten okres trzeba niestety przyznać, że wielu fanów Testament tak samo myślało. Na rynku ukazała się wtedy EPka "Return To The Apocaliptic City". Po latach, co się okazuje?

Warszawski przedstawiciel artrockowego (tudzież progrockowego) grania - zespół Iluzjon - na początku 2005 roku nagrał tak właściwie swoją pierwszą oficjalną płytę "City Zen" (wcześniejsze dokonania to albumy demo). Wydawnictwo zawiera w sobie całą kwintesencję typowych dla Iluzjonu muzycznych dążeń - od brzmień charakterystycznych głównie dla rocka progresywnego, poprzez delikatną psychodelię, zgrabnie wplecione motywy jazzowe aż do elementów typowych dla ambientu. Nietrudno od razu wyłowić inspiracje i wzorce, jakimi kierowali się muzycy - Pink Floyd, Marillion, King Crimson to tylko zapewne niektóre z nich. Całość przywodzi na myśl specyficzny nastrój muzyczny rodem z przełomu lat 70. i 80. Jeśli chodzi o nawiązania współczesne, to pierwsze co przyszło mi do głowy po przesłuchaniu "City Zen", to skojarzenie ze stylem grania Brytyjczyków z Porcupine Tree.