Szwajcarski zespół najczęściej podawany jako sztandarowy przykład rocka gotyckiego, w istocie tworzy unikatowe połączenie muzyki klasycznej, elektronicznej i metalowej. Stworzony został przez szwajcarskiego muzyka, wokalistę i kompozytora Tilo Wolffa w 1990 roku. Nazwa zespołu pochodzi z języka łacińskiego: "lacrimosa" - pełna łez, opłakana, żałosna i odnosi także do ostatniej, a zarazem najsmutniejszej części "Requiem d-moll" Mozarta.
Od początku istnienia zespołu towarzyszy mu arlekin o imieniu Jester będący hołdem złożonym Charliemu Chaplinowi - ulubieńcowi Tilo. Ma on uosabiać śmiech przez łzy. Jest to zarazem logo grupy, które pojawia się zawsze na czarno-białych okładkach projektowanych przez Stelio Diamantopoulos'a.Pierwszym wydawnictwem po powstaniu zespołu była kaseta demo pod tytułem "Clamor" (wrzask). Zawierała ona jedynie dwa utwory: "Requiem" i "Seele In Not". W 1991 roku Tilo Wolff powołuje do życia własną wytwórnię płytową Hall Of Termon Records, która indywidualnie wydaje większość dzieł Lacrimosy, a także z jego późniejszego projektu o nazwie Snake Skin (oraz, kilu innych zespołów, między innymi dwóch płyt polskiego Artrosis: "Hidden Dimension" i "In Nomine Noctis").
Pierwszą pełną płytą było wydane w 1991 roku "Angst" (strach). Znalazło się na nim sześć utworów zagranych na instrumentach klawiszowych (m.in. znane już "Requiem" i "Seele In Not").
Kolejną płytą Lacrimosy była "Einsamkeit" (samotność), która ukazała się w 1992 roku. Płyta utrzymana była w podobnej konwencji do swojej poprzedniczki. Singlem do płyty był "Alles Lüge" ("Wszystko To Kłamstwo”), na który składały się dwie wersje tytułowego utworu, remix "Diener Eines Geistes" oraz nowy utwór - "Ruin".
Kolejni rok i kolejna płyta "Sature" (nasycenie). Zgodnie z nazwą płyta jest bardzo zróżnicowana i przepełniona dzwiękami. Album ten często wskazuje się jako przełomowy w historii zespołu oraz punkt zwrotny. Podczas trasy koncertowej promującej nowy album Tilo Wolf podróżuje z fińskim zespołem Two Witches, którego współzałożycielką oraz klawiszowcem jest Anne Nurmi. Tilo poprosił ja o użyczenie swoje wokalu do kolejnego singla "Schakal", który ukazał się w 1994 roku. Oprócz wokalistki Tilo zaprosił też do współpracy perkusistę Running Wild, mr. AC, który zastąpił automat perkusyjny. Po raz pierwszy pojawiła się też orkiestra.
W 1995 roku ukazała się płyta "Inferno" (piekło), na której znalazły się utwory w języku angielskim: "Copycat" i "No Blind Eyes Can See" w wykonaniu Anne. Wkrótce potem ukazała się kaseta VHS zatytułowana "The Clips 1993-1995" zawierająca teledyski do utworów "Satura", "Schakal" i "Copycat".
W 1996 roku ukazał się singiel - "Stolzes Herz" (dumne serce) będący zapowiedzią mającej pojawić się w rok później płyty "Stille". Singiel zawierał dwa utwory: "Mutatio Spiritus" oraz "Ich Bin Der Brennende Komet".
Wydana w 1997 roku Stille (cisza) ukazała się wraz z kolejną kasetą VHS "The Silent Clips" zawierające teledyski do "Stolzes Herz", "Not Every Pain Hurts" i "Siehts Du Mich Im Licht".
Po wydaniu płyty Lacrimosa odbyła trasę koncertową wraz z Darkseed, Secret Discovery i The Galery, której wynikiem było wydanie w 1998 roku dwupłytowego albumu "Live", na którym ukazał się dodatkowo niepublikowany wcześniej utwór "Darkness".
W 1999 roku ukazał się singiel "Alleine Zu Zweit" (samotni we dwoje). Zawierał on dwie wersje utworu tytułowego oraz "Meine Welt" i "Copycat" zmiksowany przez Samaela.
Wkrótce potem ukazuje się niezwykłe dzieło - "Elodia". Elodia to bogini kretejska, uwieczniona wcześniej na okładce "Inferno". Inspiracją do stworzenia "Elodii" była historia znajomych Tilo i Anne. Album jest dziełem koncepcyjnym. Nazywany jest też operą rockową podzieloną na trzy akty. Pierwszy z nich opisuje gasnącą miłość, drugi - rozstanie, natomiast trzeci rozpoczyna interpretacja utwóru pt. "Sanctus" pochodzącącego z najsłynniejszego dzieła Mozarta pt. "Requiem d-moll (KV 626)" i kończy iskierką nadziei. W pracy nad płytą brało udział 187 muzyków: dwie orkiestry: The London Symphony Orchestra, Hamburg State-Opera oraz chór: The Rosenberg Ensemble.
W roku 2000 zespół świętował swoje dziesięciolecie. Ukazała się z tej okazji trzecia kaseta VHS, oraz pierwsza płyta DVD - "The Live History".
W 2001 roku ukazuje się kolejny singiel zespołu - "Der Morgen Danach" (następnego ranka). Oprócz tytułowego utworu oraz jego remiksu znalazły się na nim nie publikowane: "Nichts Bewegt Sich" oraz "Vankina” zaśpiewany po fińsku przez Anne.
W tym samym jeszcze roku ukazała się kolejna wielka produkcja - "Fassade". Jest to kolejny koncept album, w którym także możemy wyróżnić trzy części – trzy "ruchy". Album jest protestem przeciwko społeczeństwu konsumpcyjnemu. Tym razem gościnie występują: znany z Elodii chór The Rosenberg Ensemble, Spielmann-Schnyder Philharmonie oraz Deutsches Filmorchester Babelsberg. Na płycie też poraz pierwszy pojawiła się trąbka. "Fassade" to pierwszy krążek, który nie został wydany przez wytwórnię Hall Of Termon, ponieważ Tilo zauważył, że zarządzanie wytwórnia zajmuje mu za dużo czasu, płytę wydało Nuclear Blast Records.
W 2002 roku zespół po raz pierwszy udał się w trasę koncertową, w której odwiedził Polskę. Lacrimosa zagrała dwa koncerty: 1 listopada w warszawskim klubie Stodoła i 2 listopada w Hali Wisły w Krakowie.
11 listopada 2002 roku pojawił się kolejny singiel "Durch Nacht Und Flut" (poprzez noc i wezbrane wody). Singiel ponownie został wydany przez Hall Of Sermon Records. W "Syrenich chórach wystąpiły gościnnie Uli Brandt i Catharina Boutari.
27 Stycznia 2003 roku pojawiła się kolejna rock opera w wykoniu zespołu. Tym razem nosząca tytuł "Echos" (echa). Znajduje się standardowo osiem utworów. Pierwszy i ostatni utwór mają takie same czasy trwania spinając płytę jak klamra. Płyta składa się uwertury ("Kyrie") oraz tradycyjnie trzech cześci: "Suche" (poszukiwanie), "Hingabe" (oddania) oraz "Bittruf" (żalu), stylizowanych na "Ordinarium Missae" czyli stałe części mszy świętej.
Płyta ponownie nagrana jest przy udziale Deutsches Filmorchester Babelsberg oraz Spielmann-Schnyder Philharmonie. Tym razem wydana jest prze połączone siły Hall Of Sermon oraz Nuclear Blast.
Od 14 lat, co roku ukazywało się, co najmniej jedno wydawnictwo Lacrimosy, W 2004 roku po raz pierwszy nastąpiła przerwa, którą spowodowało powstanie nowego solowego projektu Tilo Wolfa o nazwie Snake Skin.
Snake Skin to przede wszystkim zabawa instrumentami elektronicznymi i przesterowanymi wokalami. W przeciwieństwie do stonowanej instrumentalnej muzyki Lacrimosy, bardzo często używane są tutaj sample naładowane negatywnymi emocjami zawierające przerażające dźwięki, krzyki, czy odgłosy zwierząt. Projekt od początku przewidziany był jako studyjny. Tilo w wielu wywiadach zapowiadał, że nie zamierza koncertować jako Snake Skin.
Na początku 2004 roku ukazały się dwa single "Melissa" i "I Am The Dark". Pod koniec 2004 roku wydana została pierwsza płyta "Music For The Lost", która została bardzo dobrze przyjęta przez publiczność. Jak przystało na Wolfa muzyka na płycie jest bogata i bardzo zróżnicowana. Płyta zawierała także dodatkowe ścieżki ze zmiksowanymi wersjami utworów między innymi przez Kiew czy Combichrist, co świadczy o jej dancefloorowym przeznaczeniu.
W 2005 rku wydana została kolejna płyta Lacrimosy nosząca tytuł "Lichtgestalt" (świetlisty kształt). Płyta opowiada o miłości i różnych jej aspektach. Tym razem zamiast na symfoniczny rozmach Tilo postawił na rockową dynamikę. Utwory są szybsze i bardziej nowatorskie. Częśc symfoniczna nagrana jest przez białoruską Victor Smolski Symphonic Orchestra. Gdzieniegdzie może się wydawać, iż zza Lacrimosy przebrzmiewa Snake Skin.
Jednocześnie ukazało się kolejne DVD zespołu zatytułowane "Musikkurzfilme" (krótkie filmy muzyczne). Zawiera on zarówno nowy wideoklip do płyty ''Lichtgestalt'' jak i starsze: "Satura" z 1993 roku, ''Alleine Zu Zweit'' z albumu "Elodia", "Der Morgen Danach" z albumu "Fassade", "Durch Nacht Und Flut" z albumu "Echos" oraz dodatkowo klipy z lat 1994-1997 (poprzednio dostępne jedynie na VHS). Dodatkowo "Musikkurzfilme" zawiera również materiały ukazujące tworzenie wideoklipów, zdjęcia zza kulis oraz zapowiedź filmu Lacrimosy planowanego na późniejsze miesiące 2006 roku.
W 2005 roku ma miejsce kolejna trasa koncertowa Lacrimosy, w której zespół ponownie odwiedza Polskę. Tym razem również odbywają się dwa koncerty: 5 czerwca 2005 roku w krakowskim klubie Studio oraz 6 czerwca w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy.
Pod koniec roku ukazało się EP wykrojone z ostatniego albumu noszące tytuł "Lichtgestalten" (świetlista istota). Znalazły się na niem cztery kompozycje, w tym "Lichtgestalt" w wersji zremisowanej, w której Tilo podpisuje się jako Snaske Skin.
W 2006 roku ukazuje się kolejna płyta solowego projektu Tilo Wolfa, Snake Skin zatytułowana "Canta'Tronic"... W materiale użyto wokalu słynnej niemieckiej śpiewaczki operowej Kerstin Doelle. Doelle reprezentowała Niemcy na koncertach z okazji rozszerzenia Uniii Europejskij w 2004 roku, wtedy, kiedy powstało Snake Skin. Płytę można nazwać połączeniem muzyki klasycznej i elektroniki. Przez krytyków często określana jest jako przyszłość muzyki klasycznej. Wydawcą płyt było ponownie Hall Of Sermon.
29 czerwca 2007 roku ukazało się trzecie DVD Lacrimosy, "Lichtjahre" mające przypomnieć najpiękniejsze, ekstremalne i emocjonalne chwile Lacrimosy w takich hitach z ostatnich płyt jak: "Letzte Ausfahrt: Leben", "The Party Is Over" i "Lichtgestalt", jak również w wersjach live dojrzałych utworów np.: "Ich Bin Der Brennende Komet", "Der Morgen Danach" i "Stolzes Herz". Rownocześnie z nim pojawiło się limitowane dwupłytowe wydanie w 1999 kopiach zawierające dwie dodatkowe ścieżki - "Siehst Du Mich Im Licht?" i "The Last Millenium".
Skład:
Tilo Wolff - wokal, wszystkie instrumenty
Anne Nurmi - wokal, instrumenty klawiszowe
Współpracownicy:
Sasha Gerbig - gitara elektryczna
Jay P. - gitara elektryczna
Yenz Leonhardt - gitara basowa
Mr. AC - perkusja
Dyskografia:
01. Angst (1991)
02. Einsamkeit (1992)
03. Alles Lüge (1993)
04. Satura (1993)
05. Schakal (1994)
06. Inferno (1995)
07. Stolzes Herz (1996)
08. Stille (1997)
09. Live (1998)
10. Allen Zu Zweit (1999)
11. Elodia (1999)
12. Der Morgen Danach (2001)
13. Fassade (2001)
14. Durch Nacht Und Flut (2002)
15. Echos (2003)
16. Lichtgestalt (2005)
17. Lichtgestalten (2006)
18. Lichtjahre (2007)
Oficjalna strona internetowa: www.lacrimosa.ch
MySpace: www.myspace.com/lacrimosaofficial
