KISS - glam/hard rockowy amerykański zespół założony przez Paula Stanley'a i Gene'a Simmonsa na przełomie roku 1972/1973. Cechami charakterystycznymi wizerunku scenicznego grupy były m.in. przerysowany makijaż i malowanie całej twarzy, ekstrawaganckie kostiumy oraz pokazy pirotechniczne. Zespół znalazł się na 10. pozycji listy 100 najlepszych artystów hard rocka VH1. Pojawiały się spekulacje co do znaczenia nazwy zespołu, jak np. że jest to akronim od Knights In Satan's Service (z ang. rycerze na usługach szatana). Członkowie zaprzeczali tym plotkom twierdząc, że Paul Stanley wybrał tę nazwę pod wpływem chwili. Grupa w ciągu swojej 25-letniej historii przeżywała liczne rozstania i powroty członków zespołu.
Zespół powstał w styczniu 1973 roku na fundamentach nowojorskiej grupy rock'n'rollowej Wicked Lester - której muzykiem był Gene Simmons. Gene gdy poszedł do przyjaciela spotkał u niego Paula Stanleya i dzięki spotkaniu Paul znalazł się w grupie Wicked Lester. Dzięki ogłoszeniu danemu kilka miesięcy wcześniej w magazynie "Rolling Stone" pozyskali perkusistę Petera Crissa oraz gitarzystę Paula "Ace" Frehleya. W kolejnych dniach stycznia grupa zmieniła nazwę z Wicked Lester na KISS.30 stycznia 1973 roku grupa KISS dała swój pierwszy koncert w The Popcorn (późniejsze Coventry), w Astoria w Queens. Drugi występ nastąpił w sierpniu 1973 roku w hotelu "Diplomat" na Manhattanie. Grupę zauważył Eddie Kramer, dzięki któremu powstało 5 tytułowe demo na MC. Po tym wydarzeniu telewizyjny reżyser Bill Aucoin zaoferował zespołowi swoje usługi i pomógł w szybkim podpisaniu (24 sierpnia 1973 roku) kontraktu z nowo założoną wytwórnią Casablanca Records należącą do Neil Bogarta gdzie wydali singiel. Już 10 września zespół rozpoczął pracę nad swoim pierwszym albumem w studiach Bell Sound Studios. W przeciągu roku KISS wydał swoje pierwsze dwa albumy ("KISS", "Hotter Than Hell"), które spotkałysię jednak z niewielkim uznaniem.
W roku 1975 grupa wydała swój trzeci studyjny album zatytułowany "Dressed To Kill" Latem 1975 roku grupa wydała longplaya "Alive!", który sprowadził na nich cień sławy pierwszym prawdziwym przebojem radiowym - "Rock And Roll All Night". Materiał na "Alive!” nagrywany był podczas trasy promującej "Dressed To Kill”. Powodzenie KISS zawsze się opierało na występach na żywo. Twarze muzyków ukrywał makijaż (Simmons - Demon, Criss - Catman, Frehley - Space, Stanley - Starchild), ubierali się w szokujące kostiumy a na koncertom zawsze towarzyszyły sceniczne efekty pirotechniczne oraz przedstawienia w postaci plującego krwią Simmonsa czy np. spektakularnym solówkom gitarowym. W połączeniu z hardrockowymi utworami dawało to razem coś, co zostało określone jako "najwspanialszą rock'n'rollową tandetą na Ziemi".
Sukces występów na żywo spowodował gwałtowny wzrost sprzedaży ich płyt, co doprowadziło wydany w 1975 roku album Alive!” do statusu ich pierwszej platynowej płyty (w styczniu 1976 roku) w USA. Wydany rok później "Destroyer", będący ich czwartym studyjnym albumem odniósł podobny sukces, przynosząc grupie pierwszy singel - "Beth", który znalazł się w Top 10 USA, a Peterowi Crissowi nagrodę za skomponowanie tej nietypowej ballady.
Kolejne longplaye "Rock And Roll Over” (11 miejsce na liście Billboardu i tytuł "platynowej płyty"),” Love Gun” (numer 4 w USA) oraz koncertowy” Alive II” (7 pozycja najpopularniejszych albumów w USA) potwierdziły czołową pozycję zespołu na rynku płytowym.
W 1977 roku KISS uznany został w prestiżowym sondażu Narodowego Instytutu Gallupa jako najlepszy rockowy zespół w USA, czego potwierdzeniem miało być odwrócenie uwagi japońskiej publiczności od zespołu takiego jak The Beatles. Mówi się nawet o zagadnieniu "KISSterii" objawiającym się stale rosnącą popularnością zespołu który stał się obiektem marketingu i zarazem marką - wszystkie towary opatrzone logiem KISS (od zestawów do makijaży, masek, gier po ubrania) sprzedawały się masowo. Oficyna "Marvel Comics" wydała dwa komiksy, w których głównymi postaciami są muzycy KISS przedstawieni jako super-bohaterowie. Pierwszy zeszyt stał się najlepiej sprzedającym się komiksem Marvela w historii do roku 1983. Ciekawostką jest, że każdy z muzyków oddał do czerwonego tuszu swoją krew, co spowodowało jeszcze większa sprzedaż komiksu. Wznowienie obydwóch zeszytów w roku 1995 niestety nie zawierało już DNA zespołu. Marka zespołu była na tyle popularna, by wytwórnia filmowa Hanna Barbera Productions nakręciła w 1978 roku dla telewizji NBC pełnometrażowy film science-fiction "KISS Meets The Phantom Of The Park" (wydany następnie jako "Attack Of The Phantoms") - który niemal natychmiast zyskał masową oglądalność. W okolicach roku 1977 zawiązała się grupa fanów zwana KISS Army, która bardzo szybko stała się oficjalnym fan-klubem zespołu. Liczba członków przechodziła najśmielsze oczekiwania zespołu.
W 1978 roku wszyscy czterej członkowie grupy wydali albumy solowe, które ukazały się tego samego dnia, co było wyczynem do tej pory nietypowym i nigdy potem nie powtórzonym. Płyta Ace'a Frehleya zdobyła wielką popularność w USA i zawierała przebojowy singel "New York Groove". Gene Simmons z kolei, który zaprosił do studia wiele popularnych postaci (m.in. Cher, Donnę Summer, Boba Segera czy Janis Ian), odniósł sukces w Wielkiej Brytanii singlem "Radio-Active" osiągając nim 41 pozycję.
Po wydaniu singli zespół zmienił kierunki dążenia. W 1979 roku pomimo choroby Petera grupa ukończyła kolejny album który ukazał się pod nazwą "Dynasty". Pomimo, iż album prezentował odmieniony styl kierunku muzyki disco album został przyjęty przez publikę, a piosenka "I Was Made For Loving You" uznana została za przebój, który doczekał się następnie największej liczby coverów w historii.
Na życzenie producenta Peter Criss odszedł w maju 1980 roku, a zastąpił go muzyk sesyjny Anton Fig (pojawił się wcześniej na solowym albumie Ace'a Frehleya i pracował przy płycie "Dynasty" zastępując Petera podczas jego choroby). Płyta "Unmasked" ukazała się niemal bez udziału Crissa. Teledysk "Shandi” promujący nowy album jest ostatnim pojawieniem się Crissa z zespołem.
Niestety od czasu odejścia Petera zespół zaczął mocno tracić na popularności. Nastąpiła zmiana perkusisty. Nowym muzykiem stał się Eric Carr, który zadebiutował w grupie podczas tournee promującego "Unmasked”. Trasa koncertowa zaczynała się w USA, gdzie zespół dał tylko jeden koncert mający być rozgrzewką dla nowego perkusisty. Następnie trasa obejmowała Australię oraz Europę. Była to pierwsza trasa, która nie ruszyła po USA co zaskoczyło a także zdenerwowało wielu fanów. W końcu każdy chciał widzieć nowego członka zespołu w akcji.
Pierwszym longplayem przy którym współpracował Carr, był tzw. concept - album „(Music From) The Elder”. Materiał jaki zawierał, stanowił radykalne odejście od typu muzyki tradycyjnie granego przez KISS i zawierał kilka ballad nagranych z udziałem orkiestry i chóru. Paul Stanley zapowiadał płytę jako drugiego "Destroyera”. Zaangażowano nawet do projektu tego samego producenta - Boba Erzina. Niestety płyta okazała się na tyle odmienna, że wielu fanów po prostu odwróciło się od zespołu mając dość eksperymentów. Popularność KISS spadała w USA, gdzie fani po trasie nie obejmującej ich kraju dostali dziwny koncept album. To przelało czarę goryczy.
W 1982 roku Frehley opuścił zespół, później zakładając własną formację Frehley's Comet. Zastąpił go Vincent Cusano (Vinnie Vincent), którego Simmons i Stanley zaangażowali do nagrywania "Creatures Of The Night". Wcześniej jednak, w maju 1982 roku ukazał się album "Killers". Była to składanka, zawierająca cztery nie publikowane dotychczas utwory. W jej przygotowaniu brał udział współpracujący już wcześniej z grupą Bob Kulick. "Creatures Of The Night" zawierało całkowicie premierowy materiał, w którym brało udział kilku gitarzystów studyjnych: Bob Kulick, Vinnie Vimcent, Adam Mitchell (przyjaciel Paula, grał w utworze "Creatures Of The Night") oraz dodatkowo Steve Farris zagrał solo w "Creatures Of The Night". Jednak to Vinnie Vincent został w zespole na stałe, by ruszyć z zespołem w trasę mającą uczcić 10 lat istnienia grupy oraz nową płytę. Popularność zespołu zaczęła mocno przygasać. Muzycy byli na tyle rozczarowani swoją trasą koncertową na 10 rocznicę, że przerwali ją koncertem w Brazylii. Ostatni koncert tej trasy, a także ostatni koncert w maskach miał miejsce w Sao Paulo na Morumbi Estadio dnia 26 czerwca 1983 roku.
Zdesperowani utratą wcześniejszej popularności KISS postanowili powziąć rozwiązania ostateczne. Legendarny makijaż, który ukrywał ich prawdziwe twarze przez prawie dziesięć lat, został zmyty 18 września 1983 roku podczas występu w MTV promującego singel "Lick It Up". Całkowita zmiana przyniosła zamierzony efekt - zespół ponownie został zauważony, a singel stał się pierwszą, w dotychczas czteroletniej przerwie, platynową płytą.
Przed nagraniem następnej płyty nastąpiły kolejne zmiany. Vincenta zastąpił Mark St. John (właściwie Mark Norton (umierł 4 kwietnia 2007 roku). Z jego udziałem powstało "Animalize". Współpraca z St. Johnem okazała się jednak bardzo krótkotrwała, na skutek choroby muzyka uniemożliwiającej mu grę na gitarze. W 1984 roku zastąpił go Bruce Kulick - brat Boba, który pozostał w zespole na 12 kolejnych lat. Kolejne płyty KISS - "Asylum" z 1985 roku i wydana dwa lata później "Crazy Nights" - odniosły spory sukces komercyjny, osiągając status "platynowych". Ta ostatnia zawierała m.in. największy angielski przebój zespołu "Crazy Crazy Nights", który 1988 roku dotarł do 4 miejsca na liście singli. Po nich nadeszły dwa kolejne hity z pierwszej czterdziestki "Reason To Live" i "Turn On The Night". W 1988 roku na rynku pojawił się także kompilacyjny longplay "Smashes, Thrashes And Hits”, zawierający dwa premierowe kawałki którym towarzyszyły teledyski. Rok później nastąpiła premiera kolejnego albumu "Hot In The Shade", na którym znalazł się najwyżej notowany w USA przebój "Forever", napisany wspólnie przez Paula Stanleya i Michaela Boltona. W lutym 1990 roku dotarł on do 8 pozycji Top 10.
Praca nad kolejną płytą, pod okiem znanego producenta Boba Ezrina, została przerwana na skutek choroby Erica Carr'a, który umierł 24 listopada 1991 roku w Nowym Jorku przegrywając walkę z rakiem. Jeszcze przed jego śmiercią zespół z pomocą zaprzyjaźnionego perkusisty Erica Singera, za zgodą Carra, zarejestrował nową wersję starego przeboju z "God Gave Rock'n'Roll To You II", który ukazał się na ścieżce dźwiękowej filmu "Bill And Ted's Bogus Journey". Po śmierci Carra KISS nagrali dedykowany mu album "Revenge". Współtwórcą czterech utworów na płycie był Vinnie Vincent, a miejsce przy perkusji zajął Eric Singer. Album ten jest uważany przez fanów za jeden z najlepszych album bez masek. W 1993 roku dla uczczenia 20 rocznicy powstania zespołu i sprzedania w tym czasie ponad 70 milionów płyt, grupa KISS wydała album "Alive III”, zawierający nagrania z ich ostatniego tournee po USA, głównie z koncertu Detroit z roku 1992.
Po dwóch latach ciszy wokół KISS, w trakcie których muzycy rozłącznie zajmowali się filmem (Gene), musicalem (Paul, zagrał w "The Phantom Of The Opera”) i grą w innych grupach (Bruce & Eric), zespół zaprezentował swoim fanom na całym świecie coś w rodzaju objazdowego muzeum - "Worldwide KISS Convention", w którym zespół osobiście prezentował swoje kostiumy i pamiątki z czasów dawnej świetności. Grali także koncerty na klasycznych gitarach (unplugged), prezentując zakurzone już kawałki i spełniając muzyczne życzenia fanów. Na pierwszym spotkaniu w Los Angeles do zespołu dołączył dawny członek - Peter Criss. W roku 1996 MTV zaproponowało KISS zagranie koncertu MTV Unplugged (wydanego później na płycie o tym samym tytule), w którym ostatnie 4 utwory zagrał m.in. Peter Criss z Erickiem Singerem, a obok Bruce'a Kulicka zagrał także Ace Frehley. Zespołowi w oryginalnym składzie grało się świetnie, zainspirowało ich to do zrobionie kroku dalej.
16 kwietnia tego samego roku KISS, na lotniskowcu armii amerykańskiej podczas konferencji prasowej transmitowanej do 58 krajów, ogłosili że pierwszy raz od 17 lat grupa w starym składzie i legendarnych makijażach wyruszy na światowe tournee Alive/Worldwide, które de facto okazało się gigantycznym hitem - bilety wysprzedano w ciągu kilku godzin, a najbardziej znane zespoły jak Metallica poprzerywały swoje trasy koncertowe. Na pierwszy koncert w Detroit (28 czerwca) przyszło 70 tysięcy fanów, bilety zostały wyprzedane w niecałą godzinę. Trasa koncertowa złożona z ponad 400 występów, zajęła dwa lata i zakończyła się koncertem w Londynie, który zobaczyły ponad 2 miliony osób. W 1997 roku KISS po raz pierwszy miał zagrać w Polsce, lecz z powodu małej sprzedaży biletów a także wycofania się w promocji radia RMF FM, koncert został odwołany. Sprzedano 3500 biletów. Grupa, aby wywiązać się z umowy z wytwórnią Mercury i wydać jeszcze jeden album w składzie z Brucem i Ericem wydała w 1997 roku album "Carnival "f Souls”. Płyta wśród fanów grupy cieszy się jednak małym uznaniem. W 1998 roku przyszła kolej na pierwszą płytę od czasów gdy Ace i Peter opuścili zespół. Krążek "Psycho Circus" od razu zyskał miano złotego. Licząc się z takim przyjęciem płyty, grupa pracowała już nad następną trasą koncertową. Na "Psycho Circus Tour" fani KISS oprócz muzyki mogli zobaczyli pierwsze na świecie trójwymiarowe show, które oglądać można było przez specjalne okulary 3D. Na kilka koncertów Crissa zastąpił Singer. Singer grał w makijażu i stroju Petera. Po zakończeniu trasy Psycho Circus KISS postanowiło zakończyć granie w oryginalnym składzie kolejną trasą - The Farewell Tour. Trasa skończyła się w roku 2002 i cały świat myślał, że to koniec KISS. Zespół jednak postanowił, że będzie grał dalej. Decyzja ta nie podobała się Frehleyowi i odszedł z zespołu. Na jego miejsce wszedł Tommy Thayer. KISS ruszył w trasę Word Domination Tour. W roku 2003 przypadał trzydziestolecie grupy i zespół nagrał płytę z 50 osobową orkiestrą symfoniczną zatytułowaną "KISS Symphony - Alive IV”. W między czasie KISS ruszył w trasę z zespołem Aerosmith. Po trasie z niewiadomych przyczyn liderzy grupy (Simmons i Stanley) zerwali kontrakt z Crissem. Na miejsce perkusisty wszedł Eric Singer i w pełnych makijażach zespół ruszył w pierwszą trasę w obecnym składzie. Trasa nazywała się Rock The Nation i obejmowała USA, Australię i Japonię. Dwa koncerty w USA zostały nagrane na potrzeby DVD, które zostało wydane pod koniec 2005 roku. Rok 2005 to tylko jeden koncert KISS. Rok 2006 to trasa Rising Sun Tour obejmująca 6 koncertów, 4 w Japonii i 2 w USA. W październiku wyszła pierwsza solowa płyta Paula Stanleya od roku 1978 zatytułowana "Live To Win”. Jesienią Paul ruszył w trasę po USA promująca nowy krążek.
Ostatni skład:
Stanley Harvey Eisen "Paul Stanley" - wokal, gitara elektryczna
Tommy Thayer - gitara elektryczna
Chaim Witz "Gene Simmons" - wokal, gitara basowa
Eric Singer - perkusja
Byli członkowie zespołu:
Paul Frehley "Ace" - wokal, gitara elektryczna
Vinnie Vincent - gitara elektryczna
Mark Norton "Mark St. John" - gitara elektryczna
Bruce Kulick - gitara elektryczna
Peter Criss - perkusja, boczny wokal
Paul Caravello "Eric Carr" - perkusja, boczny wokal
Dyskografia:
01. Hotter Than Hell (1974)
02. Kiss (1974)
03. Dressed To Kill (1975)
04. Destroyer (1976)
05. Rock & Roll Over (1976)
06. Love Gun (1977)
07. Dynasty (1979)
08. Unmasked (1980)
09. Creatures Of The Night (1982)
10. Lick It Up (1983)
11. Animalize (1984)
12. Asylum (1985)
13. Crazy Nights (1987)
14. Revenge (1992)
15. MTV Unplugged (1995)
16. You Wanted the Best, You Got the Best (1996)
17. Greatest KISS (1997)
18. Carnival of Souls (1997)
19. Psycho Circus (1998)
20. The Box Set (2001)
21. The Very Best Of KISS (2002)
22. KISS Symphony - Alive IV (2003)
23. The Best Of KISS: The Millennium Collection (2003)
24. The Best Of KISS: The Millennium Collection: Volume 2 (2004)
25. KISS Gold (2004)
26. KISS Chronicles (2005)
27. The Best Of KISS: The Millennium Collection: Volume 2 (2006)
28. Alive! Box: 1975-2000 (2006)
Oficjalna strona internetowa: www.kissonline.com
MySpace: www.myspace.com/kiss
Źródło: Wikipedia
