Chorzowski twór Hegeroth pod koniec zeszłego roku zadebiutował albumem „Three Emperors’ Triangle”. Aby zaistnieć w świadomości jak największego grona odbiorców zespół swój materiał udostępnia na stronie hegeroth.bandcamp.com, gdzie każdy może sobie wejść i go posłuchać. Ja zostałem uraczony płytą w wersji fizycznej obligując się do napisania o niej parę słów, co też niniejszym czynię.
Mimo, że wydanie własne albumu nie zawiera książeczki, to znalazło się miejsce, na płaszczyźnie pod płytą na parę informacji geograficzno-historycznych. Otóż zostało tam wyjaśnione czym jest, a właściwie był, Trójkąt Trzech Cesarzy. Chodzi więc o miejsce niedaleko Mysłowic gdzie łączą się rzeki Czarna i Biała Przemsza. Na tym zakątku śląskiej ziemi stykały się w latach 1871-1918 cesarstwa rosyjskie, niemieckie i austro-węgierskie. Lokalna ludność została zniewolona i podzielona wcieleniem do trzech innych krajów. Jest nawet zdjęcie pokazujące to miejsce z odpowiednimi podpisami, a także morał mówiący o tym, że to co miało dzielić dziś łączy i co miało osłabić dodało sił.
Wszystko byłoby w porządku, ja lubię takie odniesienia do lokalnych zwyczajów, historii, legend, bądź natury. Problem jednak w tym, że ten wątek jest wyrwany z kontekstu i nie łączy się w żaden sposób z resztą płyty. Już sam tytuł brzmi „Three Emperors’ Triangle” podczas gdy w opisie znaczenia używane jest słowo „corner”. Na okładce widnieje natomiast zamglone zamczysko, ma murach którego znajdują się trzy symbole nie kojarzące się raczej z mocarstwami biorącymi udział w pierwszej wojnie światowej. Nie wiem do końca jak teksty, ale sądząc po tytułach i jakichś wyłapanych frazach, również warstwa liryczna skupia się na tajemniczej tematyce pasującej do symfonicznego black metalu.
Hegeroth powstał w 2010 roku i na swoim koncie miał już wcześniej jedno demo. Zespół ten współtworzy dwóch członków działającego w połowie lat dziewięćdziesiątych Mortifer, zaś klawiszowiec Tail bierze też udział w projekcie Cult Ov Mora. I właśnie od klawiszy zacznę opisywanie muzyki, bo jest to instrument mocno wykorzystywany na „Three Emperors’ Triangle”. Partie keyboardu może nie są pierwszoplanowe i nie rywalizują z gitarami o prymat w tworzeniu melodii, ale wnoszą dużo tła i przestrzeni do muzyki, raz po raz wybijając się swoimi zagraniami i urozmaicając repertuar całą masą pianinowych pląsów. Razem z ostrymi black metalowymi riffami i szybką perkusją daje to bardzo przyzwoity efekt. Hegeroth nie łagodnieje pod wpływem klawiszy, a tylko dopełnia nimi swoje dźwięki.
Muzyka jest szybka i szorstka i niesie ze sobą powiew chłodnego mroku. Występują tu wprawdzie okraszone mgłą tajemniczości zwolnienia i uspokojenia, czasem gitary stają się bardziej rockowe, gdzie indziej wokale szeptane lub deklamowane, ale w znacznej większości jest to doprawiony skrzekliwym śpiewem black metal. Atmosfera symfonicznej czerni utrzymana jest przez cały czas i mimo różnych dodatków wszystko zlewa się w jedną całość. Najbardziej wyróżniającą się kompozycją ze względu na refren jest „The Mirror”, Odmienny od reszty jest za to ostatni numer „Dancing In The Morgue” anonsowany jako bonus track. Jest bardziej industrialny i ociężały, można by rzec, taki trochę awangardowy. Czy to jednak jest jedyny powód, że został potraktowany bonusowo to nie wiem.
Na pewno „Three Emperors’ Triangle” nie wniesie jakichś nowych emocji do świata muzyki, głównie przez to, że wykonywany gatunek jest mocno wyeksploatowany i ciężko zaskoczyć czymś niezwykłym, ale jest to dobra i pomysłowa płyta, z pewnością do posłuchania o czym każdy może się przekonać pod wspomnianym we wstępie adresem.
Tracklista:
01. The Kings On Thrones
02. The Enforcer
03. The Slaves Of War
04. Breath Of The Night
05. Lake Of Tears
06. The Mirror
07. Forgotten Place
08. Dancing In The Morgue (Bonus Track)
Wydawca: Hegeroth (2014)
Ocena szkolna: 4
