Sosnowiecki Frontside po dwóch latach milczenia od czasu wydania "Zmierzchu Bogów" znów ma wiele do powiedzenia słuchaczom. "Absolutus" - na ten album wielu czekało z niecierpliwością i ciekawością. Już na "Zmierzchu Bogów" w muzyce Frontside pojawiły się nowe tendencje. Ta płyta była w pewnym sensie przełomowa dla grupy, więc nagrywając "Absolutus" Auman, Demon i reszta załogi musiała więc czuć na sobie sporą presję.
Najnowszy album Zagłębian rozpoczyna się wolnym, dość mrocznym intro "Preludium Absolutus". Najpierw mamy szepczącego Aumana, później końcówka robi się dość mocna - i zgrabne przejście do kolejnego numeru pod tytułem "Martwe Serca". Tutaj słyszymy już od pierwszych sekund mocne walenie w gary, szybciutkie tempo, a następnie rzeźnicki wokal Aumana. W refrenie jest już nieco wolniej i czyściej wokalnie, ale i tak ciekawie. Tak czy inaczej, "Absolutus" już od początku raczy nas miłymi dla ucha, mocnymi dźwiękami. Od razu słychać też, że płyta jest bardziej różnorodna od poprzednich dokonań zespołu. Na uwagę w "Martwych Sercach" zasługuje też naprawdę bardzo ładna partia gitarowa w końcowej części utworu, dużym plusem są też (nie tylko zresztą w tym utworze) wolniejsze wstawki, dzięki którym szybki i mocny kawałek traci nieco na ciężarze, nie wydaje się tak masywny. Mocnych i szybkich numerów na tej płycie jest zresztą więcej. Chociażby ryczący "Nie Ma Chwały Bez Cierpienia" ze sporą ilością deathowych elementów, czy "Pod Ciężarem Milczenia". Są też mocne kawałki zbliżone tematyką do starszych płyt Frontside: "Droga Krzyżowa" oraz "Wspomnienia Jak Relikwie". Szczególnie ten drugi numer jest bardzo udany i porywający. Kolejny kopiący kawałek to "Piekło Czeka" - mocno, szybko, krzykliwie. Krótko i na temat.
Są też oczywiście wolniejsze utwory, takie jak "Wybraniec" i "Nieodwracalny". "Wybraniec" porusza temat miłości - jest całkiem udany, chociaż prosty, a dla niektórych pewnie wręcz tandetny. Z pewnością jednak przykuwa uwagę - może nie na długo, ale wyróżnia się, co do tego nie ma dwóch zdań. "Nieodwracalny"- to dopiero nastrojowy, akustycznie zaaranżowany numer. Stuprocentowa balladka, aż wierzyć się nie chce, czyjego autorstwa.
Niestety, na "Absolutus" znalazły się też tak niedopieszczone kawałki jak "Dotyk Przemienienia", "Santa Sangre" czy "Manifest Wolności" lub "Mały Sekret". Nic specjalnego, bez kopa. Cóż, nikt nie jest absolutnie doskonały.
"Absolutus" od niektórych wielbicieli Frontside mocno obrywa. Za co? Ano, padają zarzuty "Z Astkiem to był Frontside ...". Czyli, że jest za słabo, zbyt sentymentalnie. Po części może to i racja - weźmy chociaż kawałek "Nieodwracalny", typowa pościelówa. Z drugiej strony jednak zamieszczenie wolniejszych numerów dodało płycie różnorodności, dzięki temu najnowsze dziecię Frontside brzmi ciekawie, a momentami wręcz zaskakująco. Płyta jest z pewnością bardzo przemyślana, dużym plusem są wspomniane już melodyjne, instrumentalne, wolniejsze wstawki w mocnych utworach. Kolejny plus to teksty - bardziej złożone, rozwinięte, dorosłe, osobiste. Minusy? Po którymś z kolei przesłuchaniu "Absolutus" już tak nie porywa, momentami wręcz męczy, no i te sentymentalne niekiedy zapędy. Plusów jednak moim skromnym zdaniem jest o wiele więcej niż minusów. Perkusista (Toma) daje z siebie wszystko i udanie zastępuje Destroya, jego gra jest szybka i mocna. Gitary również pracują ostro wygrywając szybkie, tnące riffy. Do tego wszystkiego mamy jeszcze Aumana.
Tym razem oprócz mocnych uderzeń Frontside postawił też na styl, uczucia, nastrój i przekaz. "Absolutus" jest dla zespołu dużym krokiem na przód. I dobrze, w końcu przez ile płyt można męczyć kawałki w stylu "Bóg Stworzył Szatana"?
Ocena: 8,5/10
Wydawca: Mystic Production (2006)
margott : cóż "zmierzch bogów" trudno byłoby im przeskoczyć...
Nenar : Eeeee tam ważne, że długowłosi 16-latkowie się slinią tak jak wyż...
cross-bow : piękne to może one nie były - takie ot zwykłe porno-metalówy a...
