Rzadko się słyszy o zespołach pochodzących bezpośrednio zza naszej południowej granicy. O formacji Wayd słyszałem kiedyś, przy okazji poszukiwań formacji grających muzykę pod Cynic, czyli techniczny death metal. Mój apetyt był więc duży, kiedy w moje ręce wpadł "Ghostwalk". Pierwsze dźwięki płyty rozwiały jednak nadzieje o choćby namiastce talentu legendarnych Amerykanów.
Tak jak Cynic można nazwać pysznym kurczakiem, który zabija głód, tak Wayd jest co najwyżej papierosem, który nie dość, że próbuje tą dolegliwość oszukać, to szkodzi. To co grają Słowacy ciężko jest nawet nazwać death metalem. W zasadzie nie ma tutaj typowej deathowej stukaniny. Wokal bliższy jest stylistyce hardcore'owej niż growlingowi, gitarom ewidentnie brak mocy, w przeważającej części riffy są przejrzyste i niezbyt skomplikowane, jedynie sporadycznie pojawiają się łamańce, które i tak są raczej marnej jakości. Razi także bardzo niewielka ilość solówek, które zazwyczaj towarzyszą podobnemu graniu. Wayd jawi się bardziej jako zubożała kopia Martyr, zupełnie pozbawiona mocy i dobrych pomysłów. Jedyną godną uwagi rzeczą jest wykorzystanie instrumentów dętych, choć ich rola jest także symboliczna. Kapela próbuje się zapędzać w rejony jazzowe, ale bardziej brzmi to jak smooth-jazz, stąd nawet te motywy nie są dobrze zaakcentowane. Ciekawym zabiegiem jest wieńcząca płytę, inna aranżacja utworu "Second Sunrise", gdzie obszernie wykorzystano elektronikę, a utworowi nadano bardzo kubański charakter. Ale to i tak zdecydowanie za mało, aby uratować ten album.
Wayd okazał się dla mnie rozczarowaniem. Zazwyczaj staram się znaleźć nawet w słabych krążkach jakieś pozytywy, ale to wydawnictwo nie dość, że jest nijakie, to jeszcze słabe. Nie wiem do kogo może być adresowany ten album, gdyż jest zwyczajnie nudny i bezpomysłowy. Moja ciekawość odnośnie tego zespołu została zaspokojona - szkoda tylko, że wywołała "podkówkę" na mojej twarzy.
Wydawca: HROM (2007)
