Grupa założona w 1981 roku w Los Angeles zasłynęła dynamicznymi, sugestywnymi i pełnymi mocy koncertami, które nierzadko odbywały się w tak nietypowych miejscach jak np. dno wyschniętego jeziora, parkingi czy tunele. Intensywne, plemienne rytmy wykuwane m.in. za pomocą różnego rodzaju "instrumentów" rodem ze złomowiska (płonące beczki, sprężyny, kawałki blachy), przenikają przez pajęczynę przesterowanych charakterystycznie gitar i morderczego basu.
Zawsze stali z dala od muzycznego mainstreamu, mimo to zainspirowali masę zespołów. To na nich wzorowali się Sonic Youth, muzycy Neurosis uważają ich za swoich ojców chrzestnych, a do fascynacji ich brzmieniem przyznali się nawet R.E.M. Znani z cudacznego stroju swoich gitar, plemiennych rytmów, krzykliwych wokali, metalowych perkusonalii (zwyczajowo 55 galonowe beczki na olej i najróżniejsze przedmioty pozbierane na śmietnikach i złomowiskach), melodii w klimacie "Morricone spotyka Dick Dale", w owym czasie ich występy były dość rytualne, okazjonalnie angażowały ogień lub eksplozje. W latach osiemdziesiątych SR było głęboko undergroundowym fenomenem, dającym wielce nieortodoksyjne wystęy w oddalonych od dużych miast pustynnych miejscach, porzuconych fabrykach, okolicach celi ćmierci i zapyziałych barach rozsianych po Stanach i Europie, dzielili scenę z luminarzami pokroju Einsturzende Neubaten, Minutemen, Sonic Youth, Live Skull z jednej strony, z drugiej zaś rozgrzewali zpoconą publiczność hardcore-punkowych slugfestów wraz z Bad Religion, Angry Samoans, Final Conflict.Począwszy od "Tragic Figures" z 1982 poprzez szeroko zróżnicowane eksperymenty ze studyjnego albumu "Customs" (nagranego w trakcje greckiej trasy w 1988), SR produkowało muzykę, która zdaje się pochodzić z jakichś odległych, niezbadanych regionów. Z jakiejś krainy o chropowatym podłożu, gdzie elementy ścieżek dźwiękowych Mikisa Theodorakisa trwają w zderzeniu z psychodelą lat sześćdziesiątych, plemiennym punkiem i osobliwym śródziemnomorskim folkpopem. Drażniąco eklektyczni, z albumu na album częstokroć brzmią jak zupełnie inny zespół, nieraz nawet z piosenki na piosenkę w obrębie jednego albumu. Ich muzyka opakowana została w jakże wyróżniającą się okładkę z płyty wiórowej, ręcznie zadrukowanej przez wymienionego artystę, anonimową drukarkę i założyciela grupy, Bruce'a Lichera. Wydali nawet własne znaczki pocztowe. Wtedy, w roku 1989, wszystko przycichło jako że "Republika rozsypała się by podążać w różnych innych kierunkach". Po zejściu się grupy w 2002 powodowanym krótką trasą po Stanach, mającą promować wypuszczony właśnie przez Mobilization Records box zawierający pięć albumów studyjnych grupy, niektórzy członkowie SR zaczęli dzielić się pomysłami na nowy materiał co ocuciło ostatecznie zespół. W 2005 roku Savage Republic oficjalnie sie reaktywowało.
W 2007 roku wynurzają się z czeluści zapomnienia ze swym nowym albumem "1938", ich pierwszym od 18 lat pełnym albumem z nowym materiałem (choć wypada tu napomknąć o wypuszczonej na wiosnę dziarskiej EPce "Siam" - oba nakładem Neurot Records). "1938" promowany jest na Europejskim tourne w styczniu 2008. Ciekawostką jest fakt, iż na nowej płycie znajduje się utwór "Breslau" nagrany po ostatniej wizycie we Wrocławiu.
Skład:
Bruce Licher - wokal, gitara elektryczna, gitara basowa, perkusja
Jackson Del Ray Band - wokal, gitara elektryczna, gitara basowa
Jeff Long - wokal, gitara elektryczna, gitara basowa
Greg Grunke - gitara elektryczna, gitara basowa, boczny wokal
Ethan Port - instrumenty klawiszowe, gitara elektryczna
Thom Fuhrmann - instrumenty klawiszowe, gitara basowa
Robert Loveless - instrumenty klawiszowe, mandolina, gitara basowa, perkusja
Mark Erskine - instrumenty perkusyjne, perkusja
Dyskografia:
01. Customs (1991)
02. Tragic Figures (1995)
03. Jamahiriya (2002)
04. 1938 (2007)
Oficjalna strona internetowa: brak
MySpace: www.myspace.com/savagerepublic
