zhańbiona,zlana krwią
i cierniem uwieńczona,
złoczyńcy Ciebie lżą.
O głowo,coś jaśniała,
odblaskiem Bożej czci,
lecz teraz wynędzniała,
bądź pozdrowiona mi.
O chwały pełne lice,
przed którymi światy drżą,
zaświaty w proch padają,
kto Cię tak zelżył,kto?
Kto sprawił,że Twych oczu
nadziemski,cudny blask,
co gasił słońc tysiące,
załamał się i zgasł?
O Panie,coś wycierpiał,
to wszystko z winy mej,
bo ja to zawiniłem,
coś znosił w męce swej!
Spójrz,stoję tu,niewierny,
nade mną Boży gniew.
Daj,Zbawco miłosierny,
mnie łaskę przez swą krew!
Ach,przyjmij mnie,mój Zbawco,
Pasterzu,przyjmij mnie.
Od Ciebie,wszech dóbr Dawco,
me dobre były dnie.
Twe usta posilały
mnie wciąż słodyczą swą,
bym działał dla Twej chwały,
choć dusza była mdłą.
Przy Tobie chcę tu zostać,
nie odrzuć,Panie mnie;
gdy pęknie serce Twoje,
ja nie odstąpię Cię;
gdy lice Twe poblednie.
gdy skończysz życie swe,
o,wtedy ja Cię ujmę
w me ręce,w łono me.
Wszak radość to mi daje
i sercu memu moc,
gdy niesie mi zbawienie
Twej męki straszna noc.
A choćbym w Twój,o Panie
pod krzyżem idąc ślad,
utracić musiał życie,
i śmierci będę rad.
Serdeczne przyjmij dzięki,
najdroższy Zbawco mój,
za Twe krzyżowe męki,
za śmierć i krwawy znój.
O spraw,bym wierny Tobie
u boku Twego trwał,
a życie gdy zakończę,
zgon szczęsny w Tobie miał.
Gdy schodzić będę z tego świata,
o Jezu,przy mnie stój!
Gdy z ciała duch ulata,
Ty zjaw się,Zbawco mój!
Najsroższa kiedy trwoga
ogarnie serce mdłe,
niech Twoja męka droga
mnie zbawi,błagam Cię!
Ku mej się zjaw obronie,
zbawienna tarczo ma,
Twój obraz niech mi w zgonie
pociechę błogą da.
O niech się wpatrzę w Ciebie,
przytulę z wiarą Cię,
bo ten ma miejsce w niebie,
kto tak swe kończy dnie.
tekst: ks.Paul Gerhardt 1656-" O Haupt voll Blut und Wunden" wg Salve caput cruentatum Arnulfa von Lowen ok.1250
