Impaled Nazarene namieszał już sporo na scenie. Dał się poznać jako zespół nieobliczalny, kontrowersyjny i ekstremalny w formie i treści. „Suomi Finland Perkele” jest kontynuacją tej tradycji, zbiorem nietuzinkowych nagrań i myślę, że z lepszą jakością brzmieniową i dźwiękową.
„Diabeł, szatan, demon”, a także „do diabła” lub „niech to diabli” – takie są tłumaczenia słowa „perkele”. Słowa tytułowe pojawiają się na początku i końcu albumu, ale przede wszystkim w „Total War-Winter War”. Jest to jeden z najbardziej znanych kawałków Impaled Nazarene, o tak zwanej wojnie zimowej, toczonej przez Finlandię i nacierający Związek Radziecki na przełomie 1939 i 1940 roku. Była to, podobnie jak w Polsce, wojna totalna, polegająca na bombardowaniu miast i niszczeniu wsi. Mimo ogromnej przewagi Związek Radziecki nie zdołał podbić zaciekle broniących się Finów, ponosząc wielkie straty i zadowalając się tylko częścią terytorium. Utwór rozpoczynają wojenne bębny i żołnierskie okrzyki, a później następuje podmuch niszczącego uderzenia. Brzmienie gitar na tej płycie jest czyste, jakby przejrzyste, co też może przywoływać na myśl taki mroźny, krystaliczny jak lód, muzyczny totalitaryzm. Prędkości są zawrotne, a tekst dopełnia obrazu wojennego zniszczenia, ale też napawa dumą z postawy przodków i niesie ze sobą ostrzeżenie: „Russia beaten up, Over 200000 communists dead. If they want a new war, this time we kill them all.”
Takich szaleńczych blastów na tej płycie jest sporo. Szczególne wrażenie robią z fińskim językiem, który pojawia się kilkukrotnie. Taki jest króciutki „Kuolema Kaikille (Paitsi Meille)”, taki jest też „Vitutuksen Multihuipennus”, który spada jak grom po krótkim, mówionym intrze. Jednak w tym numerze, oprócz zalewu dzikości, pojawia się też fajna melodia, która jest preludium do następnego „Blood Is Thicker Than The Water”. Rzecz dzieje się na brzegu morza, gdzie w bladej poświacie księżyca dochodzi do zabójstwa kobiety i samobójstwa sprawcy tego czynu. Utwór bardzo udany. Jest wolniejszy, melodyjny i ma taki wkręcający klimacik. W podobnym tonie utrzymany jest ostatni „The Oath Of The Goath”, a już takim zupełnie wolnym walcem jest „Quasi/The Burning”. Z kolei „Let’s Fucking Die” ma w sobie mnóstwo rockowej ekspresji i mógłby wręcz sprawiać wrażenie coveru Motörhead
Tak więc album zróżnicowany i rozwinięty muzycznie. Ciekawe pomysły i na wysokim poziomie, z jednocześnie zachowaną bezkompromisowością i własnym, zabójczym stylem. Wszystko to składa się na pozycję klasyczną.
Tracklista:
01. Intro
02. Vitutuksen Multihuipennus
03. Blood is Thicker Than Water
04. Steelvagina
05. Total War - Winter War
06. Quasb/The Burning
07. Kuolema Kaikille (Paitsi Meille)
08. Let's Fucking Die
09. Genocide
10. Ghettoblaster
11. The Oath of the Goat
Wydawca: Osmose Productions (1994)
Ocena szkolna: 5
