Electronic Body Music (w skórcie EBM) - gatunek muzyki, który łączy w sobie elementy muzyki industrialnej i elektronicznej muzyki punkowej. Powstał on we wczesnych latach osiemdziesiątych. W początkowym okresie wpływała na niego muzyka industrialna (Throbbing Gristle, Cabaret Voltaire), europejski electropunk (DAF, Liaisons Dangereuses, Portion Control) oraz czysto elektroniczna (Kraftwerk).EBM charakteryzował się początkowo twardym tanecznym beatem, czystym nieprzetworzonym elektornicznie wokalem z elementami growl, efektami pogłosu i echa oraz powtarzalnymi wstawkami z sekwencera. W tamtych czasach popularnymi syntezatorami były Korg MS-20, Emulator II, Oberheim Matrix czy Yamaha DX7. Typowe rytmy EBM bazują na beacie 4/4 wymieszanmym w pewnym stopniu z rytmem synkopowym co ma sugerować strukturę muzyki rockowej.
We wczesnych latach osiemdziesiątych grupy takie jak Front 242 czy Nitzer Ebb (obie zainspirowane przez Deutsch-Amerikanische Freundschaft, Cabaret Voltaire i Throbbing Gristle) zaczęły łączyć niemieckiego electropunka z elementami brytyjskiej muzyki industrialnej. Rezultatem tego połaczenia były proste taneczne dźwięki nazwane EBM. Najważniejszymi albumami z tego gatunku były "Official Version" Front 242 i "That Total Age" Nitzer Ebb - obie wydane w 1987 roku.
W drugiej połowie lat osiemdziesiątych amerykańskie i kanadyjskie grupy muzyczne takie jak Front Line Assembly, Ministry, Batz Without Flesh czy Schnitt Acht zaczęły grać typowy europejski EBM. Połączyły one dotychczasowe elemeny z twardością amerykańskiej muzyki post-industrialnej (Revolting Cocks). Krótko potem wiele grup takich jak na przykład Nine Inch Nails wytworzyło pod wpływemm EBM styl bardziej rockowy. Jednym z bardziej znanych rezultatów było wydanie w 1989 roku "Head Like A Hole".
W tym samym czasie EBM stał się popularny w podziemiu sceny muzycznej, głównie w Europie. Najbardziej zanymi w tamtym okresie wytwórniami promującymi gatunek były Antler-Subway, KK Records, niemieckie Animalized, Techno Drome International, Zoth Ommog, amerykańskie Wax Trax!, szwedzkie Front Music Production i Energy (później przyłączona do Energy Records). Innymi artystami poza Front 242 i Nitzer Ebb były Die Krupps, Vomito Negro, Signal Aout 42, Insekt, Force Dimension, Bigod 20 i Electro Assassin. Kilka innych zespołów jak A Split-Second (belgijski electro-rock), AAAK, The Weathermen, The Klinik, Borghesia, The Neon Judgement, Attrition czy Philadelphia Five tworzyło również muzykę charakterystyczną dla gatunku jednak nie zalicza się ich do grup typowo EBM.
Niektórzy z artystów sceny tworzyli pod wpływem muzyków new beat i ga trance (Juno Reactor, Astral Projection, Eon Project).
W pierwszej połowie lat dziewiećdziesiątych, wielu muzyków EBM rozdzieliło lub zmieniło swój styl muzyczny i zaczęło zapożyczać elementy syntetycznej muzyki industrialnej, rockowej i heavymetalowej. "Tyranny For You" i kolejne albumy pionierów gatunku - Front 242 zapoczątkowały koniec klasycznej epoki EBM z lat osiemdziesiątych. Nitzer Ebb, jeden z najważniejszych artystów sceny EBM stał się typową grupą electro-rocka. Bez swych głównych ikon muzyka EBM w klasycznej postaci wygasła ostatecznie w połowie lat dziewiećdziesiątych. Nowe grupy takie jak Leæther Strip, Wumpscut i wczesne VNV Nation połączyły ostre zniekształcone beaty z muzyką syntezatorową. Termin tej rewolucji jest kontrowersyjny przez częste zamienne używanie w tamtych czasach terminu EBM z hardcore electro, electro-industrial lub też co szcególnie czeste w Niemczech i Ameryce po prostu electro. Wśród artystów tego okresu można wyróżnić między innymi Allied Vision, Psychopomps, Controlled Fusion, wczesny Decoded Feedback i NVMPH.
Drugim rozwiniętym z tych samych korzeni gatunkiem było tak zwane dark electro. Łączyło ono w sobie mroczną muzykę elektroniczną z charakterystycznym zawodzącym wokalem. Ważnymi grupami w gatunku były yelworC, Mortal Constraint, Trial, i Tri-State.
Poźniejszym gatunkiemi, który wewoluował z EBM pod koniec lat dziewiećdziesiątych był aggrotech, łączący electro-industrial i dark electro w muzykę bardziej szorstką z beatami charakterystycznymi dla muzyki techno i agresywnymi tekstami o pesymistycznym wydźwięku. Przykładami mogą być tu Funker Vogt, Tactical Sekt, Hocico, nowsze Suicide Commando, Feindflug, Dismantled, i Velvet Acid Christ.
Przed końcem lat dziewiećdziesiątych kilka grup (VNV Nation, Covenant i Apoptygma Berzerk) zaimportowało wiele elementów z synthpopu i trance. Muzycy Ronan Harris z VNV Nation i Stephan Groth z Apoptygma Berzerk nazwali ten styl future pop. Termin ten jest obecnie używany do określania poźniejszej ich muzyki oraz podobnie grających grup.
Mniej więcej w tym samym czasie zapoczątkowany został ruch przeciwny. Wielu artystów europejskiej sceny techno, takich jak Terence Fixmer, Thomas P. Heckmann czy David Carretta, zaczęło zapożyczać elementy EBM do tworzonej przez siebie muzyki. Przykładem tego trendu w stanach zjednoczonych jest Adam X. Tendencja ta rozprzestrzeniła sie na electroclash i kiedy scena ta zaczęła zanikać wielu artystów przeniosło się w klimaty techno/EBM.
Charakterystyka muzyki jak i sceny EBM jest trudna ze wzgedu częstą wymianę wpływów pomiedzy sceną futurepop/EBM, a także old school i wieloma innymi. Artyści czesto miksowali nawzajem swoje utwory, przechodzili między grupami lub też łaczyli się (na przykład Terence Fixmer i Douglas McCarthy). W 2005 roku Andy LaPlegua wywodzący się z klimatów futurepop/techno ukuł nowy termin - techno body music (Combichrist - This Is TBM). Termin został użyty w kompilacji Masterhit Recordings - "This Is... Techno Body Music Vol. 1". ("TBM zburzy ściany w ludzkich głowach łącząc to co najlepsze z obu scen w jednej nazwie"). Także deklarująca futurepop grupa VNV Nation załączyła dwie ścieżki w klimacie TBM - "Strata" i "Interceptor" w swoim albumie zatytułowanym Matter+Form. Inne późniejsze grupy takie jak Ionic Vision, Spetsnaz i Proceed poszło inną drogą prezentując w ostatnich latach klasyczny styl EBM.
Znani artyści sceny EBM:
A Split-drugi (Belgia)
Aircrash Bureau (Niemcy)
And One (Niemcy)
Armageddon Dildos (Niemcy)
Bigod 20 (Niemcy)
D.A.F. (Niemcy)
DRP (Japonia)
Dupont (Szwecja)
Electro Assassin (Wielka Brytania)
Fatal Morgana (Belgia)
Force Dimension (Holandia)
Front 242 (Belgia)
Front Line Assembly (Kanada)
Insekt (Belgia)
Inside Treatment (Szwecja)
The Invincible Spirit (Niemcy)
Ionic Vision (Belgia)
The Klinik (Belgia)
Kode IV (Belgia)
Die Krupps (Niemcy)
Leæther Strip (Dania)
Nitzer Ebb (Wielka Brytania)
Oomph! (Niemcy)
Orange Sector (Niemcy)
Paranoid (Niemcy)
Pouppée Fabrikk (Szwecja)
Proceed (Niemcy)
Scapa Flow (Szwecja)
Shift (Belgia)
Signal Aout 42 (Belgia)
Spetsnaz (Szwecja)
Sturm Café (Szwecja)
Tommi Stumpff (Niemcy)
Typis Belgis (Belgia)
Vomito Negro (Belgia)
Źródła: Wikipedia, Metropolis Records oraz Dark Planet
soundcliniqum : no balet to to nie jest :lol:
soundcliniqum : dodam tyle ze Angstfabrikk wystapi 8.12 w Szczecinie. szczegoly : www.a...
EBManiac : Nawiązując do artykułu chciałbym dodać, iż EBM nigdy nie upadł...
