Amorphis wzięła swoją nazwę od słowa "amorphous", oznaczającego niezdeterminowany, nieokreślony. Tego właśnie motta fińska grupa trzymała się przez blisko 7 lat swojej historii. Amorphis wykształcała się stopniowo z każdym albumem osiągając apogeum wraz z albumem "Elegy". Grupa bezdyskusyjnie heavymetalowa o deathmetalowym brzmieniu nawiązuje muzycznie do tradycji progresywnego rocka lat siedemdziesiątych, (King Crismon czy Deep Purple) i muzyki folkowej. Amorphis zawsze wybiegała przed wspołczesne, utarte trendy formując swój własny, unikalny styl.
Grupa powstała wokół duetu: gitarzysty Esa Holopainena i perkusisty Jana Rechbergera. Dwójka ta szybko przyłączyła wokalistę i gitarzystę zarazem Tomi Koivusaari'ego zaraz po rozpadnięciu się jego kapeli "Abhorrence". Basista Olli-Pekka Laine dołączył wkrótce po tym jak Amorphis nagrała swoje pierwsze i jedyne demo "Disment of Soul". Dzięki niemu Amorphis zapewniła sobie kilkupłytową umowę z Relapse Records. W grudniu 1991 zespół nagrał sześć piosenek na wspólnym albumie z "Incantation", jednak split nie został wydany. Dwa utwory z tej sesji ujrzały światło dzienne jako część limitowanej edycji 7" EP (Podobno istnieje tylko 900 kopii...).Z powodu komplikacji wydanie dema zostało opóźnione. Dwie piosenki zostały wydane jako specjalna edycja i, podczas gdy reszta utworów przeleżała na półkach trochę czasu. Bazując na demku i EPce Amorphis zwiększyła swą popularność nagrywając pierwszy album "Karelian Isthimus". Płyta otrzymała nazwę od słynnego fińskiego pola bitewnego i była raczej klimatyczną płytą deathmetalową niż typową metalową kompozycją. Dzięki charakterystycznym dźwiękom a zwłaszcza klawiszom grupa wytworzyła swój własny oryginalny styl.
Zanim rozpoczęto pracę nad nowym albumem Relapse Records wydała kompletną przerwaną sesje nagraniową z 1993 i wydaną jako MLP "Privilige Of Evil" w serii Relapse Underground. W 1994 Amorphis wkroczyła jeszcze bardziej w klawiszowe klimaty deatmetalowe, celebrując bogatą fińska tradycje. Zatrudniając na stałe klawiszowca Kaspera Mortensona grupa jeszcze raz rozpoczęła nagranie w Sunlight Studios z Thomasa Skogsberga wydając jeden z najlepszych ówczesnych albumów metalowych: "Tales From the Thousand Lakes"
Amorphis czerpała teksty z fińskiego eposu poetyckiego: "Kalaveli". Łącząc tradycyjny heavy metal, doom, i muzykę progresywną. Na stałe zakotwiczyła się w heavy metalowym podziemiu. Pierwsze video "Black Winter Day" pojawiło się na kasecie "Deat... Is Just The Begining III". Amorphis wiele razy jeździła na tournee po Europie z takimi grupami jak Paradise Lost, Gorefest, Sentenced czy Tiamat..
Późno w 1994 roku grupa po raz pierwszy dobiła do brzegów Ameryki jako gość specjalny Entombed w trasie po U.S.A. Przed wyprawą klawiszowiec Kasper Mortenson został zastąpiony przez Kima Rantala. Kim stał się integralna częścią brzmienia Amorphis i od tego samego czasu stałym członkiem grupy.
Rok 1995 przyniósł nowy rozdział w historii Amorphis wraz z "Black Winter Day" - EP złożonym z singla o tej samej nazwie jak i z nie wydanymi dotychczas ścieżkami z "Tales from the Thousand Lakes". Po krótkiej przerwie trzecia pełnej długości płyta pokazała prawdziwe oblicze Amorphis... Składająca się z jedenastu utworów podróż w krainę klawiszy, psychodelicznych tonów gitarowych,i wokalu w wykonaniu Tomiego i nowego stałego "czystego" wokalisty Pasi Koskinena. "Elegy" pokazała także kunszt nowego perkusisty Pekka Kasari'ego (Były zespół "Stone"). Płyta zawierała nowe liryczne inspiracje z kolejnego legendarnego dzieła literackiego "Kanteletar" - książki składającej się z ponad 700 wierszy i ballad, bazujących na fińskiej tradycji, życiu codziennym prehistorycznych Finów, wierzeń religijnych czy poglądów filozoficznych przekazywanych z ust do ust a opublikowanych dopiero w 1840 roku. Amorphis stworzyła magiczne dzieło progresywnego metalu bazując na książkowych mitach i legendach. Elegy przemierza liczne muzyczne ścieżki, wywołując różne nastroje od ody "My kantale" do ostrego, lecz fatalnie sentymentalnego "Better Unbon".
Po trasie koncertowej towarzyszącj wydaniu "Elegy" muzycy postanowili troche odpocząć. Wydłużona przerwa była też powodowana faktem, że zespół pozostał bez klawiszowca. Kiedy w 1999 roku trafili spowrotem do studia pracowac nad nowym albumem "Tuonela" (fin.: hades, świat podziemny) partie klawiszowe pod koniec sesji nagraniowej zostały wykonane przez Santeri Kallio z Kyyria.Finowie udowodnili tym albumem swój wielki potencjał muzyczny i umiejętność komponowania dobrych kawałków. Na albumie zrezygnowano (niestety) z growlingu (jedyny utwór, w którym jeszcze się on pojawaia to "Greed"), a zastąpiono go czystym śpiewem Pasiego, który stał się pełnoetatowym wokalistą. Pasi był też autorem prawie wszystkich tekstów. Na płycie pojawia się też instrumenty dęte (flet i saksofon) w wykonaniu znanego fińskiego muzyka folkowego Sakari Kukko z Piirpauke. Tuonela uważna jest za jedną z łatwiejszych płyt w twórczości zespołu. Łatwo wpada w uhcho utwory stanową podobnie jak na Elegy, bardzo spójna całość.
Nowe milenium zostało powitane wydaniem kompilacji zatytułowanej "Story" i kolejnymi zmianami w składzie. Po rozpadzzie zespołu Kyyria Santeri Kallio na stałe dołaczył do zepołu. Odszedł natomiat Oppu, który został wymeniony kolejnego członka Kyyria - Niclasa Etelävuori, który dołączył do zespołu podczas trzeciego tourne Amorphis po Stanach Zjedmoczonych. Po udanym tourne grupa powruciła do rodzimej Finlandii by rozpocząć prace nad kolejnym albumem "Am Universum". Płyta wydana została w 2001 rok i przypominała stylistycznie Tuonelę, będąc jednocześnie bardziej dynamiczną. Tym razem płyta była zdecydowanie bardziej klawiszowa i jeszcze częściej pojawiają się partie saksofonowe. Na Am Universum experymenty muzyczne zdominowały wpływy folkowe typowe dla Amorphis. Nowa płyta wydaje się być bardziej psychodeliczna. Otwierajacy płyte utwór "Alone" wydany została jako singiel i szybko wzbił sie na szczyty fińskich list przebojów. Zostało też dokręcone do niego Video - jedno z kilku zaledwie w historii zespołu.
W 2002 roku zespół został poproszony o wziecie udziału w tworzeniu ścieżki dzwiękowej do filmu "Menolippu Mombasaan" ("Bilet do Mombassy"), w którym to wykonali cover fińskiego hitu muzyki pop "Kuusamo" z roku 1976. Utwór jest jednym do dziś, który został wykonany w rodzimym języku Amorphis.
W 2003 roku grupa wydała retrospektywny album "Chapters" wraz z DVD zawierającym teledyski zespołu. Był to też ostatni album, który grupa wydala poprzez Relapse Records. Grupa postanowiła poszukać wydawcy posiadając już w rękach gotowy materiał. W tym czasie z zespołu odszedł Pekka Kasari. Zastąpił go na powrot oryginalny perkusista i współzałożyciej Amorphis -Jan Rechberger. Wiekszość materiału do nowej płyty została nagrana w studio Niclas’a i Santeri co mogło mieć wpływ na powrót do folkowych korzeni. "Far from the sun" był cięższy ale jednocześnie bardziej folkowy z bliskowschodnimi inspiracjami. Ostatecznie nowy album został wydany w Europie przez Virgin/EMI. Wydanie amerykańskie miało poczekać do roku 2004 by towarzyszc kolenemu planowanemu tourne po stanach. Z przyczyn niezależnych to tracy koncertowej nigdy nie doszło. Dodatkowo sprawy rodzinne i zaangażowanie w inne projekty spowodowało, że po dziewięci latach z zespołu odszedło Pasi.
Po długich poszukiwaniach i przesłuchaniu setek dem zespołowi udało sie znaleźć ostatecznie wokalistę. Następcą Passiego został Tomi Joutsen, który to ostatecznie odbył z grupa amerykańskie tournee w roku 2005. W 2006 roku przyszła kolej na nowy krążek. Tym razem z wyczekiwany przez fanów z niepokojem jakiego poziomu mozna spodziewać sie po grupie bez jej kluczowego członka. Album "Eclipse" okazał się być jednak sukcesem. Z jednej strony poprzeczkę zaniżyła poprzednia płyta która nie spotkała sie ze zbyt ciepłym przyjeciem fanów. Z drugiej strony grupa tym razem postanowia powrócic do korzeni i zaczerpnąć z Kalevali i losu Kullervo. Zarówno album jak i towarzyszący singiel "House of Sleep" szybko powędrowały na szczyty fińskich list przebojów. Tym razem na płycie podobnie jak na "Tuonela" znajdziemy więcej łatwo wpadających w ucho utworów jak "Two moons", "Perkele", "Brother Moon". Tym razem płytę wydał Nuclear Blast.
29 sierpnia 2007 roku światło dzienne ujrzał ósmy juz album Amorphis zatytułowany "Silent Waters" ktory ponownie sięga do dziedzictwa kulturowego finlandii. Bohaterem nowego krążka jest z jej trzech herosów - Lemminkäinen. Oświadcza się córce Louhi, czarownicy która każe mu złapać łosia Hiisi, konia Hiisi oraz łabędzia znad rzeki w krainie zmarłych - Tuoneli. To ten właśnie łąbędź i ciche wody rzeki zdobią okładkę płyty. Lemminkäinen ginie w odmętach lecz jego matka wyławia kawałki ciała z rzeki i przywraca syna do życia. Wydarzenia te zawierają sie w runach XIII - XIX słynnego fińskiego eposu. W przeciwieństwie do Takich albumow "Elegy", "Tuonela", czy "Eclipse", "Silent Waters" z pewnością nie jest albumem łatwo wpadajacycm w ucho. Płyta jest mało "efekciarska". Zrezygnowano całkowicie z charakterystycznego dla ostatnich wydawnictw saxofonu. Gdzieniegdzie przebrzmiewa wmiksowany flet, to jednak na tyle jeżeli chodzi o instrumenty etnicze. "Silent wateres" to przede wszystkim dobre klwisze i gitary.
Skład:
Tomi Joutsen - wokal
Santeri Kallio - insrumenty klawiszowe
Tomi Koivusaari - gitara eletryczna
Esa Holopainen - gitara elektryczna
Niclas Etelavuori - gitara basowa
Jan Rechberger - perkusja
Byli członkowie zespołu:
Pasi Koskinen - wokal
Kim Rantala - instrumenty klawiszowe
Kasper Martenson - instrumenty klawiszowe
Olli - Peka Raine - gitara elektryczna
Pekka Kasari - perkusja
Dyskografia:
01. Disment Of Soul (Demo) (1991)
02. The Karelian Isthmus (1993)
03. Privilege Of Evil (EP) (1993)
04. Tales From The Thousand Lakes (1994)
05. Black Winter Day (EP) (1995)
06. Elegy (1996)
07. My Kantele (EP) (1997)
08. Tuonela (1999)
09. Story: 10th Anniversary (Compilation) (2000)
10. Am Universum (2001)
11. Far From The Sun (2003)
12. Chapters (Compilation) (2003)
13. Eclipse (2006)
14. Silent Waters (2007)
Oficjalna strona internetowa: www.amorphis.net
MySpace: www.myspace.com/amorphis
