Thesis to nazwa, która gdzieś tam mi przemykała i kiedy dostałem do recenzji ich najnowszą EPkę „Płoń”, nie była mi obca. Po raz pierwszy jednak zetknąłem się z muzyką, a ponieważ ja zajmuję się metalem, przy pierwszym przesłuchaniu już właściwie postanowiłem o niej nie pisać i zamiast wyeksponować na półce, schować do szafki z odpadami. Moje zaciekawienie gwałtownie wzrosło kiedy zorientowałem się, że trzon Thesis stanowią muzycy doom metalowego Oktor.
Zdecydowałem więc jednak poświęcić jej czas i ostatecznie umieścić w kolekcji pomiędzy The Sins Of Thy Beloved i The Way Of Purity.
Ze zrozumiałych względów nie będę więc porównywał „Płoń” z poprzednimi dokonaniami Thesis. Zauważyłem za to, że mają wykształcony styl rozmazanych akwarelą okładek, co zostało podtrzymane i tym razem. Myślę, że jest to fajny i pasujący do muzyki chwyt. Mimo, że dźwięki na płycie są czyste i wręcz krystaliczne, to owiewa ją pewna aura artystycznego indywidualizmu zwana progresywnym rockiem.
Klimat jest stonowany i raczej spokojny, ale czuć iskrę zapalną w atmosferze. Umiejętnie dawkowane napięcie narasta i gęstnieje, a w utworze tytułowym wybucha pełnią rockowej mocy. Przyjemne dźwięki saksofonu zastąpione zostają gitarową mocą i głośnym, drapieżnym wokalem. W ogóle śpiew jest ważnym elementem twórczości Thesis. Polskie teksty mają swoją głębię, jak również ekspresyjny sposób wyrazu. Oprócz w „Płoń” żywsze wokalizy są też w „Sieć”, jednak „Nadejdzie Ten Czas” też jest ciekawy i emocjonujący.
Mimo piosenkowego charakteru utworów nie można zapominać o muzyce. Gitarowe tła i podkłady robią tu przecież całą melancholijną atmosferę i odpowiadają za konstrukcję, składnię i melodykę. Na pewno jest to inteligentna sztuka i warto się z nią zapoznać, choć jak dla mnie, na tę konwencję trochę za krótka.
Tracklista:
1. Płoń
2. Nadejdzie ten czas
3. Sieć
Wydawca: Thesis (2017)
Ocena szkolna: 4
