Tabor Süden, były policjant z Sekcji do spraw Poszukiwań, odbiera tajemniczy telefon od swojego ojca, który od 35 lat uważany jest za zaginionego. Niestety rozmowa jest zbyt krótka, niewyraźna, szybko zostaje zerwana i Südenowi nie udaje się czegokolwiek dowiedzieć. Bohater postanawia wrócić do rodzinnego Monachium i odnaleźć ojca, choć jest to raczej szukanie igły w stogu siana. Tabor trafia do agencji detektywistycznej prowadzonej przez Edith Liebergesell. To właśnie ona zwerbowała go do swojego biura zaraz po tym, jak odszedł z policji. Wtedy jeszcze nie był zainteresowany nową pracą. Chciał rozpocząć spokojne życie, z dala od zaginionych osób i wiecznych poszukiwań. Tajemniczy telefon burzy wszystkie jego plany i Süden postanawia przyjąć propozycję nałogowej palaczki Edith i zatrudnia się w jej biurze detektywistycznym.
Tabor jest świadkiem rozmowy Edith z nijaką panią Zacherl, której mąż dwa lata wcześniej wyszedł do sklepu i już więcej nie wrócił. Kobieta postanawia wznowić śledztwo, nie mogąc pogodzić się z tajemniczym działaniem męża, który na kilka dni przed tragedią dziwnie się zachowywał, jakby już wtedy planował swoje zniknięcie. Przepisał interes na żonę i z dnia na dzień z wesołego, towarzyskiego człowieka zmienił się w gbura, zamkniętego w sobie dziwaka. Rozwiązanie zagadki zniknięcia Raimunda Zacherla jest pierwszym zleceniem, jakie Tabor otrzymuje w nowej pracy. Jest to sprawa priorytetowa dla agencji, która w czasie swojej dziewięcioletniej działalności skutecznie rozwiązywała wszystkie przypadki zaginięć i dzięki swojej efektywności, z jej usług korzystała nawet lokalna policja.
Z przesiąkniętego dymem papierosowym biura detektywistycznego Süden trafia na ulice rodzinnego Monachium, gdzie będzie musiał stawić czoła nie tylko rozwiązaniu zagadki zniknięcia restauratora i swojego ojca, ale również własnej zagmatwanej przeszłości. Powracając do miasta swojego dzieciństwa nie sposób nie natknąć się na starych znajomych, o których niekoniecznie chciałoby się pamiętać. Tabor natychmiast zabiera się do sprawy zaginionego Raimunda Zacherla. Przeprowadza szereg przesłuchań z jego żoną, stałymi bywalcami restauracji oraz kolegami, dzięki którym na jaw wychodzi wiele sekretów i delikatnych spraw, o których pani Zacherl nie chciała wcześniej mówić policji. Tabor posiada niezwykłą zdolność przekonywania, wzbudza zarówno niechęć, jak i zaufanie. Ludzie chcąc nie chcąc otwierają się przed nim, choć czasem wiąże się to z wypiciem kilku szklanek piwa w obskurnym barze lub spędzeniem szalonej nocy z młodą nimfomanką.
Pomimo ciągłego kontaktu z ludźmi Tabor czuje się wyobcowany i nie potrafi się odnaleźć w nowym otoczeniu. Samotność jest właśnie motywem przewodnim książki “Ludzie za ścianą” i objawia się w wielu aspektach. Każdy z bohaterów doświadcza innego stanu samotności i nieszczęścia. To przejmująca opowieść o osamotnieniu w związku, o porzuconych dzieciach, braku ciepła rodzicielskiego, rodzinach patologicznych, zdradach i śmierci bliskich. Autor poruszył jeden z problemów współczesnego świata - życia w wielkim, anonimowym tłumie, gdzie każdy z nas jest zdany wyłącznie na siebie.
“Ludzie za ścianą” to wstrząsający thriller psychologiczny, w którym na pierwszy plan wysuwa się mroczna natura człowieka. Choć brak w powieści pościgów i ofiar, z każdą stroną czuć narastające napięcie i niepokój. Friedrich Ani stworzył opowieść, która przeraża jeszcze długo po przeczytaniu. Polecam.
Wydawca: Czarne (2013)
