Pojawił się już w sprzedaży pierwszy tom znanej w Japonii serii komiksowej "Balsamista" autorstwa Mitsukazu Mihara. Komiks jest dostępny w księgarniach oraz na stronie internetowej wydawnictwa Hanami. "Balsamista" to opowieść o śmierci, a raczej o tym, co czują ludzie, kiedy odchodzi ktoś bliski. Smutek, żal, rozgoryczenie - te bolesne doświadczenia ciężko jest opisać. Balsamowanie zwłok daje żyjącym możliwość pożegnania się i pomaga w zachowaniu jak najlepszych wspomnień o zmarłym.

Niewiele jest płyt nagranych przez gitarzystów-wirtuozów, które na dłuższą metę wzbudziłyby mój zachwyt. Nie wliczając jedynej w swoim rodzaju, genialnej płyty Fredrika Thordendala (Meshuggah), to najbliższy memu sercu jest właśnie omawiany krążek Joe Satrianiego.

Christian Pohl, lider niemieckiego zespołu Blutengel, poinformował o zakończeniu działaności projektu Tumor, będącego jednym z wielu przedsięwzięć muzyka. Wraz z rozwiązaniem Tumora Pohl powołał do życia zupełnie nowy projekt nazwany Miss Construction, który już niebawem zadebiutuje na rynku muzycznym. Na pierwszym albumie znajdziemy nieokiełznaną energię taneczną, eksplozje super basów i dziką mieszankę brzmień Tumor, Terminal Choice i współczesnych brzmień klubowych. Płyta w sklepach pojawi się 28 kwietnia nakładem wytwórni Fear Section.

Ostatnio prześladuje mnie chyba pech, gdyż w moje łapki trafia coraz więcej wydawnictw od młodych zespołów, które są zwyczajnie słabe. Tego stanu rzeczy nie zmieni także Mistery ColD z wydaną w 2006 roku demówką "God Save The Guns".

Na przestrzeni ostatnich czterech lat miałem okazję śledzić karierę poznańskiego Morion. Liczne koncerty w "mieście koziołków" sprawiły, że kwintet zebrał spore grono fanów. Przez te lata formacja systematycznie odchodziła od doom metalu, wplatając w swoją muzykę elementy innych stylów, sięgając nawet do dokonań Metallicy z czasów "Load". W końcu jednak dane było muzykom zrealizować marzenie i udało im się z pomocą Migdała (Artrosis) zarejestrować materiał na debiutancki krążek.

Osiemnastego kwietnia będzie miał swoją premierę w Polsce pierwszy tom znanej w Japonii serii komiksowej "Balsamista" autorstwa Mitsukazu Mihara. Prace Mistukazu wyróżniają się nawiązaniami do stylistyki gotyckiej, a sama autorka współpracowała wcześniej z czasopismem Gothic & Lolita Bible. "Balsamista" to opowieść o śmierci, a raczej o tym, co czują ludzie, kiedy odchodzi ktoś bliski. Smutek, żal, rozgoryczenie - te bolesne doświadczenia cięźko jest opisać. Balsamowanie zwłok daje żyjącym możliwość pożegnania się i pomaga w zachowaniu jak najlepszych wspomnień o zmarłym. DarkPlanet patronuje serii wydawniczej.

Zapewne każdemu z nas zdarzyło się słuchać albumu, który nawet po n-tym przesłuchaniu był niestrawny, a mimo to intrygował. Nigdy nie byłem entuzjastą black metalu, a sposób setek wydawnictw jedynie kilka z nich potrafiło zrobić na mnie naprawdę dobre wrażenie i to raczej ze względu na klimat i nowatorskie podejście do muzyki niż ze względu na wysoki poziom instrumentarium. Emperor od zawsze był zaliczany do ścisłej czołówki gatunku i był uznawany za zespół, który każdym swoim wydawnictwem przesuwa jakieś granice.

W poszukiwaniach techniczno/progresywnych projektów natrafiłem na australijską "perełkę" zwaną Alchemist. Grupa ta powstała w 1987 roku istnieje na scenie ponad 15 lat, ba, panowie z Alchemist patronują nieprzerwalnie swojemu dziecku, największej imprezie metalowej "Metal For The Brain", odbywającej się w stolicy Australii. Czyż nie brzmi to zachęcająco? Na dodatek mamy tu do czynienia z wydawnictwem dwupłytowym, zawierającym aż 28 kompozycji!

Zespół Danzig szykuje dla fanów nie lada niespodziankę. Wiosną 2008 ukazać się ma książkowe wydawnictwo zawierające nigdy niedrukowane teksty utworów tej formacji. Ponadto, będzie ono wzbogacone klimatycznymi ilustracjami długoletniego współpracownika i przyjaciela grupy - Simona Bisley'a, który to projektował i wykonywał okładki do płyt nie tylko Danzig, ale i solowego projektu byłego członka Misfits - Geogreous Frankenstein.

Fenomen Sadus zawsze mnie intrygował i był dla mnie niezrozumiały. Ekipa DiGiorgio zawsze zaliczana była do czołówki technicznego grania, a jako jedyna zbierała przeciętne recenzje. Ani Death, ani Cynic, ani nawet zapomniany Atheist nie są krytykowani za to co tworzyli - Sadus natomiast tak.