Poprzedni album In This Moment był dla pewnego rodzaju zjawiskiem. Mimo tego że od pierwszych sekund Daddy’s Falling Angel od razu domyśliłem się że jest to zespół amerykański ( zgadłem nawet region ) i tego że momentami płyta jest niedopracowana dźwiękowo, to bardzo często powracałem do wokalu Brink.

Nie wiedziałem, że robili nowy album, więc ogromne było me zaskoczenie gdy przypadkiem wpadło to w moje ręce. Niezwłocznie zapakowałem go do czytnika i począłem słuchać tegoż z wielkimi nadziejami, które niestety znikły po kilku pierwszych kawałkach.

Autor recenzji me niewątpliwą rację, ekipa In This Moment niestety poszła za przebojowością która zapewne zagwarantuje im większą sprzedaż lecz wpłynie ciut negatywnie na odbiór płyty przez tych którym bardzo podobał się poprzedni longplay.

„Beautiful Tragedy” – było zbiorem mocnych ( muzycznie i wokalnie ) i przemyślanych utworów a taki typowo przebojowy był tylko singiel ten album promujący, co mimo że nie pasowało trochę do reszty utworów lecz broniło się w ogólnym rozrachunku ( jestem pewien że wybrali ten singiel właśnie ze względu na przebojowość która w tych czasach sprzedaje się najlepiej ). Przy „The Dream” całkowicie zmienili swoje podejście i to było ich błędem ponieważ co było tylko elementem poprzedniego albumu, ten zdominowało całkowicie.

Z recenzją eulalie zgadzam się całkowicie i mam nadzieję że następne albumy Kalifornijczyków nie będą nagrywane pod trendy, tylko ( tak samo jak Beautiful Tragedy ) będą pokazywały na co naprawdę ich stać.

PS. Moja ogólna ocena to 4- Dlaczego tak dużo mimo mej krytyki? Ano dlatego że mimo sporego zawodu to The Dream jest albumem który da się słuchać bez zgrzytania zębami :)