hmm, o ile sobie dobrze przypominam, zamysł był taki, żeby każdy postawił se kropkę, przecinek tam, gdzie uważa, a przez to interpretował tak, jak odczuwa w danym momencie...

nie stworzyłam nic lepszego niż to opowiadanie, nic bardziej pełnego i skończonego, mam w zanadrzu jeszcze parę sztuk, ale w zasadzie tutaj się wypisałam.

Heh, ochota by była, ale nie potrafię przeskoczyć tej poprzeczki, jaką sobie postawiłam tym opowiadaniem
w późniejszym czasie powstały różne próby, ale niestety, wszystko to smutna imitacja

ale no problem, mam jeszcze kilka rzeczy w zanadrzu:) Nie tylko opowiadan, ale i wierszyków:) może kiedyś wrócę do pisania...

właśnie grzebię w archiwum, owszem, czasem jest akcja, tylko akcja jest w mojej głowie, na papierze zostają tylko wycinki, taki jakby zapis wrażeń, obrazów, jakichś rzeczy strasznie nie do końca opisanych, właśnie oglądam mojego bloga sprzed lat, chyba się ułożył w fajną książeczkę, pisaną dość trudnym językiem, ale już jest interpunkcja, dość przypadkowa i egzaltowana, ale jest

właśnie chyba nie ma az tak dużo, raczej dużo kropek pojedynczych, ale zwrócę uwagę, jak odzyskamy dwa rozdziały, bo ugrzęzły w dziwnym pliku nie do otworzenia:)