Pośród ciemności i strachu,
Pośród zgnilizny i zapomnienia,
Między skalną szczeliną,
A grochem piachu,
Tam!
Między błotem, a poniżej ziemi,
Wśród zabłąkanych myśli czasu,
Tam!
Pośród szkarlatnej obłudy,
Poniżenia, hańby i zatracenia,
Tam!
Spójrz!
Widzisz?!
Otóż Jestem.

"Człowiekiem jestem i nic, co ludzkie nie jest mi obce"