Kurczę, fajne. To ten sam Annihilator co na początku kariery. Niektóre kawałki można by wrzucić np. na Set the World on Fire czy Alice in Hell z poprzedniego wieku i wszystko by grało. Waters brzmi jak Waters, rasowy, niezmienny, wierny stylowi, krótko-cięto-riffowy, łatwo rozpoznawalny, konkretny, true Waters.

Ja mam chyba narząd słuchu ustawiony na odbiór właśnie tak brzmiącego distortion w gitarze z obniżeniem środka pasma i treble i z lekkim wyeksponowaniem pasma pomiędzy powyższymi i basu, kompersją ok. 4:1 lub trochę więcej z dużym treshold i chorusem.

od czasu do czasu warto wrócić do źródła