Jeśli tę kompozycję rozpatrywać pod względem opisu jako punktu wyjścia oraz powrotu,to jest to wiersz udany. Bo opis ten pozwala widzieć(a nie czuć,jak to zazwyczaj w poezji bywa)pustkę podmiotu lirycznego-a zabieg ten udaje się dzięki dobranym starannie co do wyczucia nastroju rzeczownikom,całym epitetom. Obecności rytmiki już nawet nie komentuję,to chyba coś w stylu znaku rozpoznawczego,pozwolę sobie zauważyć.

Nie posiadam,bowiem nadawanie nazw zabija. Jednak jest fraza,którą często powtarzam,tedy zdaje mi się,że mogę ją podciągnąć pod motto-"czas pokaże".