Wracać wciąż do domu Le Guin
Zmierzch Bogów
Poezja :

Zagubienie.

.

''Mając nadzieję, każdego nowego dnia poruszam się do przodu.

Odpycham lęk jak najdalej i pozwalam mu odejść.

Zostawiając za sobą wszystko, co miało miejsce w przeszłości.

Jestem silna, nie upadnę. 

Jestem samotna. Nie mam przyjaciół. Samotność staje się przestarzała.

Siedzę na półce w biurze rzeczy znalezionych.

Spada na mnie deszcz terroru. Wszystko jest ciemnością, 

Wspinam się ponad ciemność, zakrztuszoną kurzem. 

Mój świat leży w ruinie, niekończąca się noc bez księżyca.

Pojawia się walka łez. 

Czy ktoś mnie słyszy?

Czy ktoś mnie widzi?

Czy ktoś rozumie mnie tak naprawdę?

Nikt nie słyszy mego płaczu.

Jestem przezroczysta, 

W środku mnie jest ciemność, to tam się chowam.

Mam dziurę w swoim sercu.

które rozpadło się na milion części.''

Komentarz
.
Średnia ocena: 0
Oceny: 0
starstarstarstarstar

Podobne artykuły