17 maja 2018 roku ukaże się nowa powieść Kristiny Ohlsson - "Ostatnia sprawa Fredriki Bergman". To szósta książka Kristiny Ohlsson z Fredriką Bergman i Alexem Rechtem jako głównymi bohaterami − to pełna wartkiej akcji i utrzymana w mrocznej atmosferze powieść kryminalna, w której wszystko, co kiedyś zostało ukryte, po latach wychodzi na jaw. Na przedmieściach Sztokholmu policja znajduje zwłoki mężczyzny, który zginął od postrzału w pierś. W momencie śmierci siedział w fotelu przed kominkiem; na palcu miał ślubną obrączkę swojej córki…
Biograficzna opowieść o rodzinie Beksińskich już wkrótce ujrzy światło dzienne. Premiera filmu odbędzie się 30 września 2016 - zarówno w Polsce, jak i na świecie. Choć do tego czasu zostało jeszcze kilka dni, obraz już teraz zdobywa bardzo pozytywne recenzje. Nie jest to bowiem zwykła historia typowej polskiej rodziny, lecz smutna, dosadna i prawdziwa opowieść o nieprzeciętnych osobowościach, które musiały się zmagać z rzeczywistością, której nie rozumiały i stawiać czoło słabościom, przez które nie potrafiły wyrażać swoich uczuć.
Jest to trzeci album w twórczości die Last pochodzącego z Trójmiasta. Siedem utworów nagranych w 2007, a wydanych w 2009 nazwane zostało jako "Ostatni". Muzyka jest dojrzalsza, a przede wszystkim wyróżnia się w odróżnieniu od dwóch poprzednich albumów, jakością produkcji, która przy poprzednich dokonaniach nie była tak starannie dopracowana. Jednak w przypadku tego zespołu ważną rolę odgrywa liryka. W tej warstwie die Last poszło o krok dalej i teksty są znacznie bardziej przepełnione goryczą, nie wpadają już tak w ucho, a ich wkomponowanie w strukturę muzyczną jest doskonale dopasowane. Wszystko to składa się na emocjonalny, szczery przekaz zawarty na ostatnim albumie zespołu.
Trudno wyobrazić sobie lepszą i bardziej kompleksową książkę na temat formacji The Clash od wydanego niedawno w Polsce dzieła Marcusa Graya, zatytułowanego „The Clash: ostatnia załoga na mieście”. Przez ponad siedemset stron śledzimy drogę kariery tej kultowej formacji: od pierwszych prób w zatęchłej piwnicy, po gigantyczne trasy koncertowe na świecie. Autor precyzyjnie i szczegółowo opisuje osoby, miejsca, wydarzenia i anegdoty, co zresztą specjalnie nie dziwi, gdyż Gray pisał tę niezwykłą biografię aż dziesięć lat.
Alison Goodman to australijska pisarka, która zwróciła na siebie uwagę czytelników swoją debiutancką powieścią - "Singing Dogstar Blues". Książka została opublikowana w 1998 roku, a autorkę nagrodzono w jej kraju nagrodą za najlepszą powieść młodych dorosłych. Światowy sukces przyniosła jej dopiero powieść "Dwie Perły Mądrości", która w USA wydana została pod tytułem "Eon" (Dragoneye Reborn) Powieść została sprzedana w 13 krajach i przetłumaczono ją na 10 języków. W Polsce została ona wydana rok temu przez wydawnictwo Telbit jako "Eon - Powrót lustrzanego smoka". Niedawno ukazała się druga część cyklu zatytułowana "Eona - Ostatni Lord Smocze Oko".
Biała, nakrochmalona pościel chrzęściła przy każdym moim
ruchu, trudno było przytulnie się zagłębić w sztywne jak grobowy całun płachty
i wciąż bezskutecznie walczyłam z przenikającym mnie ziąbem. Sprężyny łóżka
protestowały zardzewiałym jękiem przy każdej mojej próbie umoszczenia się, nie
poprawiając tym samym mojego i tak niekomfortowego samopoczucia. Nie miałam
pojęcia, czy w tym skrzydle domu lub chociażby na moim piętrze ktoś jeszcze nocuje
i poczucie izolacji było przytłaczające.
Schowani za metalową skrzynią marzeń przerażeni obgryzamy nasze palce
do krwi. Kto ją otworzy? Kto ją otworzy i poniesie odpowiedzialność za
wszystkie, a zwłaszcza te niespełnione? (A.G.)
Wiszę na drucie kolczastym z sercem przybitym, nasiąknietym
krwią. Wpierw lekko czuć napięcia, rysę na szyi, lekkie kłucie, Teraz
czuję, jak kolce zwolna wbijają mi się w szyję, Ciężko raniąc, tępo
tnąc. Czuję jak po plecach maszeruje armia mrówek Czym w istocie jest
mego sumienia krew.
Oj tak, tak boli sumienia kara, krzyż; Tak
ciężko waży serce, gdy krwi nabiera wdech. Tako gęstej, ciemnej i gorzkiej
posmaku nabiera by ciężaru dodać wagi. Czuć jak wgniata już w dno... Już
krzyczeć tylko chcę! płaczę! wrzeszczę! zgrzytam zębami! Ono i tak nie
odstąpi za to czego dokonał mój grzech!
Mój losie, zabierz stad mnie,
Zastanawiając się czy warto być, Proszę obudź mnie. Moje serce już
nigdy bić nie będzie więcej, W sumie dla świata nic się nie zmienia, Kiedy
tak leżę w kałuży krwi, Słyszę jak cicho ktoś do drzwi puka. I wtedy
wchodzi śmierć we własnej osobie
Bardzo głęboko Głębiej niż sobie wyobrażasz Schowałem garść dropsów które
chciałem zjeść Lecz wyżarła mi je twoja
ambicja Bądź duma Gówno mnie obchodzi jak to
się nazywa
Bardzo daleko Będziesz lecieć gdy kopnę cię
w tyłek Bo to ja mam broń a ty masz
wybujałe ego Które z kolei dorwało się do
mojej galaretki
Bardzo szybko Będziesz musiał uciekać Bo mój gniew na pewno jest
szybszy niż twa duma A tatuś za cholerę ci nie
pomoże bo właśnie zżera moje chipsy
Więc biegnij ile sił w nogach I staraj się szybko poznać
mój świat bo już nigdzie nie polecisz Mój drogi zasmucony przyjacielu z nadpalonymi skrzydełkami
Pod nazwą Ostatni Festiwal Rocka Progresywnego 8 grudnia w warszawskim klubie Metal Cave odbędzie się jedno z większych wydarzeń alternatywnej sceny rockowej w kraju. Jest to ostatnia impreza tego typu w tym roku. Wystąpia na nim zespoły: Iluzjon, Sais, Signal To Noise Ratio i Percival Schuttenbach. Koncertowi patronuje portal DarkPlanet.pl.
