Pamietam jakby to było dziś, gdy znajomy wpychał mi wrecz na siłę płytkę Sigur Rós obiecując "muzyczny orgazm". Podchodziłem do takich zapewnień sceptycznie słysząc juz je nie raz... i w gruncie rzeczy gdy przesłuchałem kilka utworów wyrobiłem sobie równie sceptyczną opinie na temat muzyki jak moje wczesniejsze nastawienie do niej.

Czasami jednak nachodzi człowieka taki czas, gdy nie chce słuchac żadnej muzyki... chce po prostu posiedziec w ciszy. Juz nawet nie pamiętam dlaczego włączyłem wtedy akurat Sigur Rós - to był taki mały przełom. I do dzis nie jest to dla mnie muzyka.... nazwałbym to raczej cisza przeładowana róznymi uczuciami.

Na koncert wybrac mi sie nie udało... (Rzyć-ie)

W gruncie rzeczy polecam własnie dla takich chwil...

//Dzis częściej słucham Mum - wyzwala we mnie podobne uczucia.

Użytkowniku! Nie bój się używać linku "Zgłoś moderatorowi"! :D

Też sie tą kapelą zainteresowałem, a to głównie ze względu na rejon z którego pochodzi.
Hipnotyzują i powalają jednak nie mocnym brzmieniem a ciszą.
Jest tym coś eterycznego,miscycznego; takie skandynawskie pejzaże ulotnych dźwięków.
Dla większości język elfów nie robi różnicy, bo i tak ni w ząb nie znają islandzkiego.
Tu jednak muzyka, czy plamy dźwięku są na pierwszym planie...

Demons to some, Angels to others...